آنژین قلبی؛ انواع، علائم، روش‌های درمانی و پیشگیری

آنژین قلبی یا درد قفسه سینه می‌تواند یک علامت هشداردهنده از این باشد که شما در معرض خطر حمله قلبی هستید. اگر دردی در قفسه سینه دارید که از بین نمی‌رود، فوراً با اورژانس تماس بگیرید.

آنژین قلبی (Angina)، درد یا ناراحتی در ناحیه‌ی قفسه سینه است و در صورتی رخ می‌دهد که ناحیه‌ای از عضله قلب، خون غنی از اکسیژن کافی دریافت نکند. این درد یکی از علائم شایع بیماری عروق کرونر قلب است که در آن جریان خون به قلب محدود یا قطع می‌شود.

انواع مختلفی از درد قفسه سینه وجود دارد و علائم آن بستگی به انواع آن دارد. درد قفسه سینه آنژینی که به آن رویداد آنژین گفته می‌شود، می‌تواند زمانی اتفاق بیفتد که قلب شما به‌سختی کار می کند. این درد ممکن است وقتی برای استراحت توقف می‌کنید از بین برود یا در حالت استراحت هم اتفاق بیفتد.

این درد می‌تواند مانند فشردن قفسه سینه باشد و همچنین می‌تواند مانند حمله قلبی به شانه‌ها، بازوها، گردن، فک یا پشت هم سرایت کند. درد قفسه سینه حتی می‌تواند مانند ناراحتی معده باشد و علائم آن ممکن است برای زنان و مردان متفاوت باشد.

برای تشخیص درد قفسه سینه، پزشکتان از شما درمورد علائم و نشانه‌هایتان می‌پرسد و ممکن است برای تعیین اینکه قلب شما چقدر خوب کار می‌کند آزمایش‌های خون، عکس‌برداری با اشعه ایکس یا آزمایش‌هایی مانند نوار قلب (EKG)، تست استرس ورزش یا کاتتریزاسیون قلبی را انجام دهد.

با داشتن برخی از انواع آنژین، ممکن است برای جلوگیری از حمله قلبی به درمان فوری پزشکی نیاز داشته باشید. همچنین برای کنترل وضعیت‌تان، ممکن است پزشکتان تغییرات سبک زندگی سالم، داروها، رویه‌های پزشکی و توانبخشی قلبی را توصیه کند.

انواع آنژین قلبی

انواع آنژین شامل آنژین پایدار، ناپایدار، میکروواسکولار و واریانت است. انواع آنژین بر اساس شدت یا علت متفاوت است.

آنژین پایدار

آنژین پایدار از الگویی پیروی می‌کند که حداقل برای ۲ ماه ثابت است. یعنی در این نوع، به‌مدت دو ماه عوامل زیر تغییر نمی‌کنند:
• میزان زمانی که هر درد قفسه سینه  به طول می‌انجامد
• چند وقت یک بار این اتفاق رخ می‌دهد
• درد قفسه سینه چقدر به استراحت یا داروها پاسخ می‌دهد
• علت ها یا محرک‌های درد قفسه سینه در شما

اگر آنژین پایدار دارید، می‌توانید الگوی آن را یاد بگیرید و پیش‌بینی کنید که چه زمانی رخ می‌دهد، مثلاً در هنگام فعالیت بدنی یا استرس ذهنی. این درد معمولاً چند دقیقه پس از استراحت یا مصرف داروی آنژین از بین می‌رود. اگر شرایطی که باعث آنژین شما می‌شود بدتر شود، آنژین پایدار می‌تواند به آنژین ناپایدار تبدیل شود.

آنژین ناپایدار

آنژین ناپایدار از الگوی خاصی پیروی نمی‌کند. ممکن است جدید و بی‌سابقه باشد یا در تعداد دفعات بیشتری رخ دهد و شدیدتر از آنژین پایدار باشد. آنژین ناپایدار هم می‌تواند با یا بدون فعالیت بدنی رخ دهد. استراحت یا دارو ممکن است درد را تسکین ندهد.
آنژین ناپایدار یک اورژانس پزشکی است، زیرا می‌تواند به حمله قلبی تبدیل شود. درواقع ممکن است برای بازگرداندن جریان خون به عضله قلب به مراقبت پزشکی فوری نیاز باشد.

آنژین میکروواسکولار (مویرگی)

آنژین میکروواسکولار (Microvascular) یا مویرگی نشانه‌ای از بیماری عروق کرونر قلب است که بر شریان‌های کوچک قلب تأثیر می‌گذارد. رویدادهای آنژین میکروواسکولار می‌تواند پایدار یا ناپایدار باشد. این نوع آنژین می‌تواند دردناک‌تر و طولانی‌تر از سایر انواع آنژین باشد، و علائم آن می‌تواند در حین ورزش یا استراحت رخ دهد. ممکن است داروها نتوانند علائم این نوع آنژین را تسکین دهند.

آنژین واریانت (Variant)

آنژین واریانت که با عنوان آنژین پرینزمتال (Prinzmetal) نیز شناخته می‌شود، نادر است. این نوع آنژین زمانی اتفاق می‌افتد که اسپاسم ( سفت شدن ناگهانی ماهیچه‌های درون شریان‌های قلب) باعث آنژین می‌شود. این نوع آنژین معمولاً در حالت استراحت رخ می‌دهد و درد آن می‌تواند شدید باشد. معمولا بین نیمه‌شب و اوایل صبح و به صورت یک الگو اتفاق می‌افتد. دارو می‌تواند علائم این نوع آنژین را کاهش دهد.

علائم آنژین قلبی

علائم آنژین بر اساس نوع آنژین و مرد یا زن بودن شما متفاوت است. علائم آنژین می‌تواند در شدت، محل اتفاق افتادن آن در بدن، زمان و میزان تسکین دردها با استراحت یا داروها متفاوت باشد.

علائم رایج آنژین قلبی

درد از علائم اصلی آنژین است. آنژین اغلب به صورت فشار، سوزش، سوء‌هاضمه (رودل) یا سفتی در قفسه سینه توصیف می‌شود. درد یا ناراحتی معمولاً از پشت استخوان سینه شروع می‌شود. برخی افراد می‌گویند که توصیف درد آنژین سخت است یا نمی‌توانند تشخیص دهند که این درد دقیقا از کجا می‌آید.

علائم دیگر آن عبارتند از:

• خستگی مفرط
• سبکی سر، منگی یا غش
• حالت تهوع، یا احساس بیماری در معده
• تنگی نفس
• تعریق
• ضعف

علائم آنژین می‌تواند در زنان و مردان متفاوت باشد. به جای درد در قفسه سینه یا علاوه‌بر آن، ممکن است زنان در ناحیه گردن، فک، گلو، شکم یا کمر نیز احساس درد کنند. گاهی اوقات این درد به‌عنوان علامت یک بیماری قلبی شناخته نمی‌شود. در نتیجه، درمان آن برای زنان می‌تواند به تأخیر بیفتد.

تشخیص تفاوت بین علائم آنژین و حمله قلبی می‌تواند دشوار باشد. اگر احساس ناراحتی در قفسه سینه دارید که با استراحت یا دارو از بین نمی‌رود، با اورژانس تماس بگیرید. آنژین می‌تواند منجر به حمله قلبی و عوارض دیگری شود که تهدیدکننده‌ی زندگی هستند.

سایر علائم بر اساس نوع آنژین

هر نوع آنژین دارای علائم مشخصی است:

آنژین پایدار
• ناراحتی و درد که شبیه نفخ یا سوء هاضمه است
• درد در هنگام فعالیت بدنی یا استرس روحی
• دردی از استخوان سینه به بازوها یا پشت می‌رود
•دردی که با استفاده از داروها تسکین می‌یابد
• الگوی علائمی که در ۲ ماه گذشته تغییر نکرده است
• علائمی که در عرض ۵ دقیقه از بین می‌روند

آنژین ناپایدار
• تغییرات در علائم آنژین پایدار
• دردی که بدتر می‌شود
• دردی که با استراحت یا دارو تسکین نمی‌یابد
• دردی که بیش از ۲۰ دقیقه طول می‌کشد یا از بین می‌رود و دوباره عود می‌کند
• درد هنگام استراحت یا خواب
• درد شدید
• تنگی نفس

آنژین میکروواسکولار
• درد پس از استرس فیزیکی یا عاطفی
• دردی که با داروها تسکین نمی‌یابد
• دردی که برای مدت طولانی ادامه دارد
• دردی که هنگام انجام فعالیت‌های عادی روزانه احساس می‌کنید
• درد شدید
• تنگی نفس

آنژین واریانت
• عرق سرد
• غش کردن
• بی‌حسی یا ضعف در قسمت شانه چپ و بالای بازو
•دردی که با داروها تسکین می‌یابد
• دردی که در هنگام استراحت یا هنگام خواب رخ می‌دهد
• دردی که در ساعات اولیه صبح شروع می‌شود
• درد شدید
• درد مبهم همراه با احساس فشار در قسمت پایین قفسه سینه، که ممکن است به گردن، فک یا شانه چپ گسترش یابد.

تشخیص آنژین قلبی

پزشک شما می‌تواند آنژین را بر اساس سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی، و آزمایش‌ها و روش‌های تشخیصی، تشخیص دهد. این آزمایش‌ها می‌توانند به ارزیابی اینکه آیا شما به درمان فوری برای جلوگیری از حمله قلبی نیاز دارید یا خیر کمک می‌کند. برخی از این آزمایشات می‌توانند به رد سایر عوامل و بیماری‌ها کمک کند.

سابقه‌ی پزشکی بیمار

پزشک شما درمورد علائم، عوامل خطر، سابقه سلامت شخصی و سابقه سلامت خانوادگی‌تان اطلاعاتی کسب می‌کند تا مشخص کند که آیا درد قفسه سینه شما آنژین است یا ناشی از چیز دیگری است.  مشکلات قلب و عروق خونی یا مشکلات ماهیچه‌های قفسه سینه، مشکلات ریه‌ها یا دستگاه گوارش هم می‌توانند باعث درد قفسه سینه شوند.

اگر متوجه الگویی از علائم خود شدید، به پزشک خود اطلاع دهید. برای شناسایی الگوی علائم‌تان این سوالات را از خود بپرسید:
• درد یا ناراحتی چقدر طول می‌کشد؟
• درد چند وقت یکبار اتفاق می‌افتد؟
• شدت درد یا ناراحتی چقدر است؟
• چه چیزی باعث درد یا ناراحتی می‌شود و چه چیزی باعث بهبود آن؟
• دقیقا در کدام قسمت‌ها احساس درد یا ناراحتی می‌کنید؟

پزشک شما همچنین به اطلاعاتی درباره عوامل خطر بیماری قلبی و بیماری‌هایی که ممکن است به آن‌ها مبتلا باشید، از جمله دیابت و بیماری کلیوی، نیاز دارد. حتی اگر درد قفسه سینه شما آنژین نباشد، باز هم می‌تواند نشانه ای از یک مشکل جدی پزشکی باشد.

معاینه‌ی جسمی

پزشک شما به‌عنوان بخشی از معاینه فیزیکی، فشار خون و ضربان قلب شما را اندازه‌گیری می‌کند، قفسه سینه و شکم شما را معاینه می‌کند، دمای بدن‌تان را می‌سنجد، به صدای قلب و ریه‌های‌تان گوش می‌دهد و نبض‌تان را می گیرد.

تست‌ها و روش‌های تشخیصی

ممکن است پزشک‌تان از شما بخواهد که برخی از آزمایش‌های زیر را انجام دهید:

• آزمایش‌های خون که سطح تروپونین‌های ( troponins) قلبی را بررسی می‌کنند. سطح تروپونین می‌تواند به پزشکان کمک کند تا آنژین ناپایدار را از حملات قلبی تشخیص دهند. پزشک شما همچنین ممکن است سطح برخی از چربی‌ها، کلسترول، قند و پروتئین را در خون شما بررسی کند.
• اشعه ایکس قفسه سینه: به بررسی اختلالات ریوی و سایر علل درد قفسه سینه می‌پردازد که به بیماری قلبی مرتبط نیستند. رادیوگرافی (اشعه ایکس) قفسه سینه به‌تنهایی برای تشخیص آنژین یا بیماری قلبی کافی نیست، اما می‌تواند به رد علل دیگر کمک کند.
• آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری که جریان خون را از طریق شریان‌های کرونر بررسی می‌کند. این آزمایش می‌تواند به‌سرعت بیماری قلبی را به‌عنوان منبع درد قفسه سینه تشخیص دهد و به پزشک کمک کند تصمیم بگیرد که برای سلامتی آینده شما و بهبود جریان خون چه روشی مفید است.
• آنژیوگرافی عروق کرونر با سوندگذاری قلبی می‌تواند به تعیین اینکه آیا علت درد قفسه سینه در شما بیماری عروق کرونر قلب است یا خیر کمک کند. این آزمایش به پزشک اجازه می‌دهد تا جریان خون را از طریق قلب و رگ‌های خونی بررسی کند و تأیید کند که آیا مشکل ایجاد پلاک است یا خیر. نتایج اسکن همچنین می‌تواند به پزشک کمک کند تا ارزیابی کند که آیا آنژین ناپایدار ممکن است با جراحی یا سایر روش‌ها تسکین یابد یا خیر.
• اکوکاردیوگرام (Echocardiogram) قدرت ضربان قللب را ارزیابی می‌کند تا به پزشک کمک کند خطر ابتلا به مشکلات قلبی در آینده را تعیین کند.
• الکتروکاردیوگرام (EKG: مخفف Electrocardiogram) احتمال حمله قلبی را بررسی می‌کند. برخی از الگوهای EKG با آنژین واریانت و آنژین ناپایدار مرتبط هستند. این الگوها می‌توانند نشان‌دهنده بیماری جدی قلبی یا آسیب قبلی به‌عنوان علت آنژین باشند. با این حال، برخی از افرادی که آنژین دارند، EKG طبیعی دارند.
• آزمایش پرنفسی (Hyperventilation) می‌تواند به تشخیص نوع آنژین کمک کند. تنفس سریع تحت شرایط کنترل‌شده و با نظارت دقیق پزشکی می‌تواند باعث تغییرات EKG شده و به پزشک شما در تشخیص آنژین واریانت کمک می‌کند.
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی (Magnetic resonance imaging) یا ام‌ار‌آی، مشکلات مربوط به حرکت قلب یا جریان خون در رگ‌های خونی کوچک قلب را بررسی می‌کند.
• آزمایش‌های برانگیختگی (Provocation) می‌توانند به تشخیص آنژین واریانت کمک کنند. ممکن است پزشکتان در طول آنژیوگرافی کرونری، دارویی مانند استیل کولین بهشما بدهد تا ببیند آیا عروق کرونر شروع به اسپاسم می‌کنند یا خیر.
• تست استرس، میزان عملکرد قلب در طول ورزش کردن ارزیابی می‌کند. تست استرس می‌تواند علائم احتمالی بیماری عروق کرونر قلب که باعث آنژین شما می‌شود رت نشان دهد. تست استرس در اوایل صبح می‌تواند به تشخیص آنژین واریانت کمک کند. آزمایشات اکوکاردیوگرافی استرس می‌تواند به پزشک کمک کند تا علت آنژین شما را تشخیص دهد.

به‌طور معمول، پزشکان، تنها زمانی که علائم آنژین را دارید، آنژین را مورد بررسی قرار می‌دهند. با این حال، ممکن است پزشکتان هر چند سال یکبار به‌عنوان بخشی از ویزیت‌های منظم، عوامل خطر بیماری قلبی شما را ارزیابی کند.

علل و عوامل خطر: چه چیزی باعث آنژین می شود؟

آنژین زمانی اتفاق می‌افتد که عضله قلب، خون غنی از اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند. تعدادی از بیماری‌ها، به‌ویژه بیماری قلبی، یا عادات سبک زندگی می‌تواند باعث آنژین شود. درک نحوه عملکرد قلب، برای درک علت های آنژین کمک‌کننده خواهد بود.

بیماری عروق کرونر قلب

دو نوع بیماری عروق کرونر می‌تواند باعث آنژین شود:

• بیماری عروق کرونر زمانی اتفاق می‌افتد که در داخل شریان‌های بزرگی که خون را به قلب می‌رسانند، پلاک ایجاد می‌شود. این بیماری تصلب شرایین نامیده می‌شود. پلاک، عروق را باریک یا مسدود می‌کند و جریان خون به عضله قلب را کاهش می‌دهد. گاهی اوقات پلاک باز می‌شود و باعث تشکیل لخته‌های خون می‌شود. لخته‌های خون می‌توانند تا حدی یا به‌طور کامل عروق کرونر را مسدود کنند.

• بیماری میکروواسکولار عروق کرونر روی شریان‌های کوچکی که از شریان‌های کرونر بزرگ‌تر منشعب می‌شوند تأثیر می‌گذارد. کاهش جریان خون در این شریان ها باعث آنژین میکروواسکولار می‌شود. وقتی قلب به خون بیشتری نیاز دارد، ممکن است شریان‌ها آسیب دیده و نتوانند به‌صورت طبیعی منبسط شوند.

اسپاسم عروق کرونر

اسپاسمی که عروق کرونر را سفت می‌کند می‌تواند باعث آنژین شود. چه مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب باشید و چه نباشید اسپاسم ممکن است رخ دهد و می‌تواند عروق کرونر بزرگ یا کوچک را تحت تاثیر قرار دهد. وقتی قلب به خون بیشتری نیاز دارد، آسیب به شریان‌های قلب می‌تواند باعث شود رگ‌ها به جای گشاد شدن، باریک شوند.

چه چیزی خطر ابتلا به آنژین قلبی را افزایش می دهد؟

خطر ابتلا به آنژین می‌تواند به دلیل سن، محیط یا شغل، سابقه خانوادگی و ژنتیک، سبک زندگی، داشتن بیماری‌های دیگر، نژاد یا جنسیت افزایش یابد. هنگام صحبت با پزشک درمورد علائم احتمالی، حتماً درمورد این عوامل خطر صحبت کنید.

سن

عوامل ژنتیکی یا شیوه زندگی می‌توانند با افزایش سن باعث ایجاد پلاک در شریان‌ها شوند. این بدان معناست که خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب و آنژین با افزایش سن، افزایش می‌یابد.
آنژین واریانت نادر است، اما غالبا افرادی که آنژین واریانت دارند جوان‌تر از افرادی هستند که انواع دیگر آنژین را دارند.

محیط یا شغل

آنژین می‌تواند با نوعی از آلودگی هوا به نام آلودگی ذرات مرتبط باشد. آلودگی ذرات می‌تواند شامل گرد و غبار جاده‌ها، مزارع، بسترهای خشک رودخانه‌ها،  فعالیت‌های ساختمانی و معادن باشد.
زندگی کاری شما می‌تواند خطر ابتلا به آنژین را افزایش دهد. به‌عنوان مثال می‌توان به کارهایی اشاره کرد که زمان خواب را محدود می‌کند، مستلزم استرس زیاد، نیاز به دوره‌های طولانی نشستن یا ایستادن است، پر سر و صدا است، یا شما را در معرض خطرات احتمالی مانند تشعشعات قرار می‌دهد.

سابقه خانوادگی و ژنتیک

بیماری عروق کرونر قلب اغلب به‌صورت خانوادگی دیده می‌شود. همچنین، افرادی که هیچ کدام از فاکتور خطرهای مربوط به سبک زندگی را ندارند هم ممکن است به بیماری قلبی مبتلا شوند. این عوامل نشان می‌دهد که ژن‌ها در بیماری عروق کرونر قلب نقش دارند و می‌توانند بر خطر ابتلا به آنژین تأثیر بگذارند.

آنژین واریانت با تغییرات خاصی در DNA مرتبط است.

عادات سبک زندگی

هر چه عوامل خطر بیماری قلبی در شما بیشتر باشد، خطر ابتلا به آنژین نیز در شما بیشتر می‌شود. عوامل خطر اصلی مربوط به سبک زندگی عبارتند از:

• استفاده از الکل، برای آنژین واریانت
• مصرف مواد مخدر، که می‌تواند باعث تپش قلب یا آسیب به رگ‌های خونی شود
• عدم فعالیت بدنی
• سیگار کشیدن یا قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض دود سیگار
• استرس
• رژیم غذایی ناسالم

بیماری‌ها

بیماری‌هایی که در آن قلب نمی‌تواند به اندازه کافی خون غنی از اکسیژن تامین کند خطر ابتلا به آنژین را افزایش می‌دهند. این بیماری‌ها عبارتند از:

• کم‌خونی
• کاردیومیوپاتی (Cardiomyopathy) یا بیماری عضله قلب
• مشکلات قلبی، مانند نارسایی قلبی، بیماری دریچه قلب یا فشار خون بالا
• التهاب
• سندرم متابولیک

اقدامات پزشکی

روش‌های قلبی مانند قرار دادن استنت، مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI)، یا پیوند عروق کرونر (CABG) می‌توانند باعث ایجاد اسپاسم در عروق کرونر و آنژین شوند. اگرچه نادر است، اما جراحی غیرقلبی نیز می‌تواند باعث آنژین ناپایدار یا آنژین واریانت شود.

نژاد یا قومیت

برخی از گروه‌ها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب و یکی از علائم اصلی آن یعنی آنژین قلبی هستند. آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار که قبلاً حمله قلبی داشته‌اند بیشتر از سفیدپوستان به آنژین مبتلا می‌شوند. آنژین واریانت در بین افرادی که در ژاپن زندگی می‌کنند (به‌ویژه در مردان) نسبت به مردم ساکن در کشورهای غربی شایع‌تر است.

جنسیت

آنژین هم مردان و هم زنان را مبتلا می‌کند، اما ریسک آن بر اساس سن متفاوت است. در مردان، خطر بیماری قلبی در سن ۴۵ سالگی شروع به افزایش می‌کند. قبل از سن ۵۵ سالگی، خطر ابتلا به بیماری قلبی در زنان کمتر از مردان است. پس از ۵۵ سالگی، این خطر در زنان و مردان افزایش می‌یابد. زنانی که قبلاً دچار حمله قلبی شده‌اند در مقایسه با مردان بیشتر در معرض ابتلا به آنژین هستند.

آنژین میکروواسکولار در زنان اغلب در حوالی زمان یائسگی شروع می‌شود.

چگونه می توان از آنژین قلبی پیشگیری کرد؟

برای جلوگیری از آنژین و کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی، که شایع‌ترین علت آنژین است،، ممکن است پزشکتان به شما توصیه کند که سبک زندگی سالم را دنبال کنید. تغییرات سبک زندگی سالم شامل انتخاب الگوی تغذیه‌ای سالم مانند برنامه غذایی DASH، فعالیت بدنی، وزن سالم، ترک سیگار و مدیریت استرس است.

درمان آنژین قلبی

پزشک شما بر اساس نوع آنژین قلبی، علائم، نتایج آزمایش و خطر عوارض، رویکرد درمانی را انتخاب خواهد کرد. آنژین ناپایدار یک اورژانس پزشکی است که نیاز به درمان فوری در بیمارستان دارد. اگر آنژین قلبی شما ثابت است و علائم شما بدتر نمی‌شود، ممکن است بتوانید آن با تغییرات سبک زندگی و داروها کنترل کنید. اگر تغییر شیوه زندگی و داروها نتوانند آنژین شما را کنترل کنند، ممکن است برای بهبود جریان خون و تسکین آنژین به یک روش پزشکی نیاز داشته باشید.

داروها

اگر تشخیص داده شود که به آنژین قلبی مبتلا هستید، پزشک داروهای سریع‌الاثری را تجویز می‌کند و می توانید برای کنترل رویدادهای آنژین و تسکین درد آن ها را مصرف کنید. غالبا برای کمک به کنترل طولانی‌مدت آنژین داروهای دیگری نیز تجویز می‌شود. انتخاب داروها می‌تواند به نوع آنژین شما بستگی داشته باشد.

• داروهای ضد انعقاد یا رقیق‌کننده‌های خون، مانند هپارین، به جلوگیری از لخته شدن خطرناک خون و عوارض بعدی آن مانند حمله قلبی یا یک رویداد آنژین دیگر کمک می‌کنند.

• داروهای ضدپلاکت به جلوگیری از تشکیل لخته خون کمک می‌کنند. اگر آنژین پایدار یا ناپایدار دارید، ممکن است پزشکتان برای درمان آنژین و کاهش خطر عوارض بیماری قلبی آسپیرین را توصیه کند. سایر مهارکننده‌های پلاکتی مانند کلوپیدوگرل (clopidogrel) نیز ممکن است تجویز شوند.

• مسدودکننده‌های بتا (Beta blockers) به قلب کمک می‌کنند تا کندتر و با نیروی کمتری ضربان داشته باشد. این داروها اغلب برای کمک به تسکین آنژین تجویز می‌شوند. اگر به دلایلی نمی‌توانید مسدودکننده‌های بتا را مصرف کنید، نیترات‌های (nitrates) طولانی‌اثر جایگزین ارجح هستند.

• مسدودکننده‌های کانال کلسیم (Calcium channel blockers) از ورود کلسیم به سلول‌های عضلانی قلب و عروق خونی جلوگیری می‌کنند. این کار به رگ‌های خونی اجازه می دهد تا ریلکس شوند. اگر قادر به مصرف مسدودکننده‌های بتا یا نیترات‌ها نباشید، مسدودکننده‌های کانال کلسیم می‌توانند یک داروی جایگزین باشند. برای آنژین واریانت، احتمالا پزشک مسدودکننده‌های کانال کلسیم را تجویز می‌کند و از دادن مسدود‌کننده‌های بتا اجتناب می‌کند.

• نیترات‌ها (Nitrates) رگ‌های خونی را گشاد و شل می‌کنند. این کار جریان خون بیشتری به قلب می‌دهد و در عین حال بار کاری قلب را کاهش می‌دهد. قرص‌ها یا اسپری‌های نیترات، از جمله نیتروگلیسیرین (nitroglycerin)، به سرعت عمل می‌کنند و می‌توانند در طول یک رویداد آنژین درد را تسکین دهند.

نیترات‌های طولانی‌اثر به‌صورت قرص یا چسب پوستی در دسترس هستند. اگر به دلیل درد قفسه سینه در بیمارستان بستری هستید، ممکن است پزشکتان برای تسکین درد آنژین نیترات‌های داخل وریدی را تجویز کند.

• استاتین‌ها (Statins) از تشکیل پلاک جلوگیری می‌کنند و اسپاسم یا التهاب رگ‌های خونی را تسکین می‌دهند و خطر حمله قلبی یا سایر عوارض پس از درمان اضطراری را کاهش می‌دهند.

اگر با وجود مصرف این داروها هنوز هم علائمی دارید یا عوارض جانبی را تجربه می‌کنید، ممکن است پزشکتان داروهای دیگری را تجویز کند، از جمله:

• مورفین (Morphine) که درد را تسکین می‌دهد و به شل شدن رگ‌های خونی کمک می‌کند. اگر داروهای دیگر کمکی نکرده باشند، ممکن است پزشکتان این مورد را پیشنهاد کند.

• رانولازین (Ranolazine) به شما کمک می‌کند علائم آنژین کمتری را داشته باشید. وقتی رانولازین همراه با سایر داروهای ضدآنژین تجویز می‌شود، می‌تواند مدت‌زمانی که می‌توانید از نظر بدنی فعال باشید و درد نداشته باشید را افزایش دهد. این دارو ممکن است برای بیماری عروق کرونر، که باعث آنژین میکروواسکولار می‌شود، موثر باشد. رانولازین می‌تواند در مردان مبتلا به آنژین پایدار که از داروهای اختلال نعوظ استفاده می‌کنند جایگزینی برای نیترات‌ها باشد.

روش‌های پزشکی

اگر تغییر شیوه زندگی و داروها نتوانند آنژین را کنترل کنند، برای درمان بیماری قلبی زمینه‌ای ممکن است به یک روش پزشکی نیاز داشته باشید.

• پیوند بای‌پس عروق کرونر (CABG) برای درمان بیماری عروق کرونر قلب و تسکین آنژین. CABG می‌تواند جریان خون به قلب را بهبود بخشد، درد قفسه سینه را تسکین دهد و احتمالاً از حمله قلبی جلوگیری کند.

• مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI)، که با عنوان آنژیوپلاستی کرونر نیز شناخته می‌شود، برای باز کردن عروق خونی تنگ یا مسدودشده که خون را به قلب می‌رسانند استفاده می‌شود. این روش به سوندگذاری قلبی نیاز دارد. اگر PCI شامل داروهای خاصی برای گسترش عروق کرونر هم باشد، این روش ممکن است برای برخی از افرادی که آنژین واریانت دارند مفید باشد.

چگونه با وجود داشتن این بیماری زندگی کنیم؟

آنژین، حمله قلبی نیست، اما سیگنالی است که نشان می‌دهد شما در معرض خطر بیشتری برای حمله قلبی هستید. اگر آنژین ناپایدار داشته باشید، این خطر بیشتر است. به همین دلیل، مهم است که مراقبت‌های بعدی را دریافت کنید و وضعیت خود را پایش کنید تا بدانید چه زمانی باید کمک پزشکی دریافت کنید.

مراقبت‌های روتین

ممکن است پس از تشخیص آنژین، در سال اول هر ۴ تا ۶ ماه یکبار و تا هنگامی که وضعیت شما پایدار است، هر ۶ تا ۱۲ ماه یکبار به ویزیت‌ نیاز داشته باشید. اگر آنژین قلبی بدتر شود یا اگر آنژین پایدار، ناپایدار شود، برنامه مراقبتی شما ممکن است تغییر کند. آنژین ناپایدار یک اورژانس پزشکی است. ممکن است پزشکتان به‌عنوان بخشی از درمان طولانی مدت شما استاتین‌های کاهش‌دهنده کلسترول را توصیه کند، به‌خصوص اگر حمله قلبی داشته باشید.

• از پزشک خود بپرسید که چه زمانی می‌توانید فعالیت بدنی عادی، مانند بالا رفتن از پله‌ها را از سر بگیرید.
• از پزشک خود بپرسید که آیا فعالیت جنسی برای شما بی‌خطر است یا خیر. افرادی که آنژین ناپایدار دارند یا آنژینی دارند که به‌خوبی به درمان پاسخ نمی دهد، تا زمانی که وضعیت قلبی و آنژین آن‌ها پایدار و به‌خوبی مدیریت نشده باشد، نباید وارد فعالیت جنسی شوند.
• با تیم پزشکی خود درمورد انجام واکسیناسیون برای پیشگیری از آنفولانزا و ذات الریه صحبت کنید.

به سبک زندگی سالم وفادار بمانید

آنژین یکی از علائم بیماری قلبی است. پزشک شما می‌تواند برای کمک به مدیریت آنژین، تغییرات سبک زندگی زیر را توصیه کند:

• غذاهای سالم برای قلب را انتخاب کنید. پیروی از یک برنامه غذایی سالم، از جمله محدود کردن الکل، می‌تواند از فشار خون بالا و کلسترول خون بالا جلوگیری کند یا آن‌ها را کاهش دهد و در کاهش علائم آنژین و حفظ وزن سالم به شما کمک کند. اگر وعده‌های غذایی سنگین باعث تحریک آنژین در شما می‌شود، باید از وعده‌های غذایی بزرگ خودداری کنید. اگر آنژین واریانت دارید، نوشیدن الکل می‌تواند محرک آن باشد.

• وزن مناسب خود را حفظ کنید. اگر اضافه وزن یا چاقی دارید، برای ایجاد یک برنامه کاهش وزن معقول با پزشک خود همکاری کنید. کنترل وزن به شما کمک می‌کند تا عوامل خطر آنژین را مدیریت کنید.

• فعالیت بدنی داشته باشید. قبل از شروع هر برنامه ورزشی، از پزشک خود بپرسید که چه سطحی از فعالیت بدنی برای شما مناسب است. اگر فعالیت بدنی شما باعث آنژین می‌شود، سرعت خود را کم کنید یا استراحت‌هایتان را بیشتر کنید.

• استرس خود را مدیریت کنید. اگر استرس عاطفی، آنژین شما را تحریک می‌کند، سعی کنید از موقعیت‌هایی که باعث ناراحتی یا استرس شما می‌شود اجتناب کنید.

• سیگار کشیدن را ترک کنید. سیگار کشیدن می‌تواند به رگ‌های خونی آسیب رسانده و آن‌ها را سفت و آنژین را بدتر کند و خطر عوارض تهدیدکننده زندگی را افزایش دهد.

از تکرار رویدادهای آنژین جلوگیری کنید

آنژین پایدار معمولاً به‌صورت یک الگو رخ می‌دهد. پس از اتفاق افتادن چند رویداد آنژین، خواهید آموخت که چه چیزی باعث ایجاد درد می‌شود، درد شما چه کیفیتی دارد و معمولاً چقدر طول می‌کشد. برای کمک به یادگیری الگوی آنژین و محرک‌های آن، از زمان احساس دردتان گزارش‌هایی داشته باشید. این گزارش‌ها به پزشک شما کمک می‌کند تا داروهای شما را تنظیم کرده و نیاز شما را برای درمان‌های آینده ارزیابی کند. وقتی می‌دانید چه چیزی باعث آنژین شما می‌شود، می‌توانید برای جلوگیری یا کاهش شدت آن اقداماتی را انجام دهید.

• محدودیت‌های فعالیت بدنی خود را شناسایی کنید. اکثر افرادی که آنژین پایدار دارند می‌توانند به فعالیت‌های عادی خود ادامه دهند. این فعالیت‌ها شامل کار، سرگرمی‌ها و روابط جنسی است. توجه کنید که چقدر فعالیت باعث تحریک آنژین در شما می‌شود، بنابراین می‌توانید قبل از شروع درد قفسه سینه متوقف شوید و استراحت کنید.

• نحوه کاهش و مدیریت استرس را بیاموزید. سعی کنید از موقعیت‌هایی که باعث عصبانیت، مشاجره و نگرانی می‌شود اجتناب کرده یا آن را محدود کنید. ورزش و آرامش می تواند به کاهش استرس کمک کند. مصرف الکل و مواد مخدر در ایجاد استرس نقش دارد و آن را تسکین نمی‌دهد. اگر استرس برای شما مشکل‌ساز است، درمورد دریافت کمک با پزشک خود صحبت کنید.

• از قرار گرفتن در شرایط بسیار گرم یا سرد خودداری کنید، زیرا دمای شدید، قلب را تحت استرس قرار می‌دهد.

• اگر وعده‌های غذایی بزرگ منجر به درد قفسه سینه می‌شود، وعده‌های غذایی کوچک‌تر بخورید.

اگر الگوی آنژین شما تغییر کرد، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. تغییرات الگو می‌تواند شامل آنژینی باشد که تعداد دفعات بیشتری اتفاق می‌افتد، طولانی‌تر طول می‌کشد، شدیدتر است، بدون استرس و فسار فیزیکی رخ می‌دهد یا با استراحت یا دارو از بین نمی‌رود. این تغییرات می‌تواند نشانه‌ای از بدتر شدن یا ناپایدار شدن علائم شما باشد.

اگر آنژین شما بهبود نمی‌یابد

همه آنژین‌ها با داروها یا روش‌های پزشکی بهبود نمی‌یابند. اگر علائم شما ادامه یابد، ممکن است پزشکتان برای کمک به تسکین درد قفسه سینه، داروها یا روش‌های درمانی شما را تغییر دهد.

• دسگاه فشارنده‌ی متناوب خارجی (EECP: مخفف Enhanced external counterpulsation) جریان خون غنی از اکسیژن به عضله قلب را بهبود می‌بخشد و از این طریق می‌تواند به تسکین آنژین کمک کند. EECP از کاف‌های بزرگ، مشابه کاف‌های فشار خون، روی پاها استفاده می‌کند. کاف‌ها همگام با ضربان قلب شما باد شده و خالی می‌شوند. معمولاً پنج جلسه درمان ۱ ساعته در هفته به مدت ۷ هفته انجام می‌شود. عوارض جانبی استفده از این دستگاه می‌تواند شامل درد پشت یا گردن و خراش پوست باشد.

• محرک‌های نخاعی مانع احساس درد می‌شوند. تحقیقات نوظهور نشان می‌دهد که این فناوری می‌تواند به افراد کمک کند تا فعالیت بدنی بیشتری داشته باشند، کمتر آنژین را احساس کنند و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند.

• لیزر درمانی ترانس‌میوکارد (Transmyocardial) رشد رگ‌های خونی جدید را تحریک می‌کند یا جریان خون در عضله قلب را بهبود می‌بخشد. این روش می‌تواند درد آنژین را تسکین داده و توانایی شما برای ورزش بدون درد و ناراحتی را افزایش دهد. این درمان مبتنی بر لیزر در طی جراحی قلب باز یا از طریق سوندگذاری قلب انجام می‌شود. به‌ندرت، ممکن است پزشک این درمان را همراه با پیوند بای‌پس عروق کرونر توصیه کند.

داروهای خود را بشناسید

شما باید بدانید که چه داروهایی مصرف می‌کنید و هدف هر کدام، نحوه و زمان مصرف آن‌ها و عوارض جانبی احتمالی هر یک از آن چیست. یاد بگیرید که دقیقا چه زمانی و چگونه نیتروگلیسیرین یا سایر نیترات‌های کوتاه‌اثر را برای تسکین درد قفسه سینه مصرف کنید.

• درباره سایر داروهایی که مصرف می‌کنید، از جمله ویتامین‌ها و مکمل‌های غذایی، با پزشک خود صحبت کنید. برخی از داروها اگر همراه با نیترات‌ها یا سایر داروهای آنژین قلبی مصرف شوند، می‌توانند مشکلات جدی یا تهدیدکننده زندگی ایجاد کنند. به‌عنوان مثال، مردانی که نیترات‌ها، از جمله نیتروگلیسیرین، را برای آنژین خود مصرف می‌کنند، نباید بدون مشورت با پزشک، برای اختلال نعوظ دارو مصرف کنند.

• درمورد هر گونه عوارض جانبی به پزشک خود اطلاع دهید. بدون مشورت با پزشک خود، مصرف داروهای خود را قطع نکنید.

• نحوه نگهداری صحیح داروهایتان و زمان تعویض آن‌ها را بیاموزید.

• نحوه مصرف ایمن نیترات‌های کوتاه‌اثر را بیاموزید:

۱.  آن‌ها را بلافاصله قبل از ورزش یا فعالیت بدنی مصرف کنید.
۲. مراقب عوارض جانبی مانند گرگرفتگی، سردرد یا سرگیجه باشید. اگر احساس سرگیجه دارید، جایی برای نشستن یا چیزی برای نگه داشتن خود پیدا کنید.
۳.  بعد از ۵ دقیقه، اگر درد از بین نرفت، یک بار دیگر آن را مصرف کنید.
۴. اگر پس از مصرف دوز دوم دردتان ادامه یافت، با اورژانس تماس بگیرید. این مورد می‌تواند نشانه آنژین ناپایدار باشد که یک اورژانس پزشکی است.

ترجمه اختصاصی توسط مجله قرمز

منبع:

National Heart, Lung, and Blood Institute, Angina (Chest Pain), Last updated on March 24, 2022