کلامیدیا چیست؟ کلامیدیا یک عفونت مقاربتی است که معمولاً از طریق رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی منتقل می‌شود. کلامیدیا یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مقاربتی در زنان، به‌ویژه زنان جوان ۱۵ تا ۲۴ ساله است. این عفونت اغلب هیچ علامتی ندارد. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند کلامیدیا را درمان کنند. کلامیدیا اگر درمان نشود می‌تواند باعث ایجاد مشکلات جدی در سلامتی زنان شود، مانند مشکل در باردار شدن.
کلامیدیا چیست؟
کلامیدیا یک بیماری مقاربتی است که توسط یک باکتری به نام کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) ایجاد می‌شود. این بیماری یک مشکل جدی برای زنان است زیرا می‌تواند به اندام‌های تولید مثل زنان آسیب برساند.
چه کسانی به کلامیدیا مبتلا می شوند؟
کلامیدیا یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مقاربتی زنان در ایالات متحده است. در سال ۲۰۱۵، بیش از ۱ میلیون زن در ایالات متحده به کلامیدیا مبتلا شده‌اند. این بیماری در زنان جوان ۱۵ تا ۲۴ ساله شایع‌تر است.
کلامیدیا از طریق موارد زیر انتقال می‌یابد:
- رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی: حتی در صورت عدم وجود علائم، کلامیدیا قابل انتقال است. یعنی شما می‌توانید کلامیدیا را از فردی که هیچ علامتی ندارد، دریافت کنید.
- لمس اندام تناسلی: نیازی به رابطه‌ی جنسی کامل نیست تا کلامیدیا سرایت کند. کلامیدیا می‌تواند بین همجنسگرایان نیز منتقل شود.
- زایمان: از مادر به نوزادش
علائم کلامیدیا چیست؟
کلامیدیا به‌عنوان یک عفونت “خاموش” شناخته می‌شود، زیرا اکثر زنان مبتلا به کلامیدیا علائمی ندارند. اگر علائمی دارید، ممکن است تا چند هفته پس از ابتلا به کلامیدیا متوجه آنها نشوید.
علائم این بیماری می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- خونریزی بین پریودها
- سوزش هنگام ادرار کردن
- تب
- درد کمر
- درد زیر شکم
- حالت تهوع
- درد هنگام رابطه جنسی
- ترشحات غیرمعمول واژن
اگر فکر می‌کنید ممکن است کلامیدیا داشته باشید، باید در اسرع وقت با همسرتان به پزشک مراجعه کنید.
کلامیدیایی که هیچ علامتی ندارد همچنان می تواند در آینده منجر به مشکلاتی در سلامتی شما شود (از جمله ناتوانی در باردار شدن).
تنها راه برای دانستن اینکه آیا شما یا شریک زندگیتان مبتلا به کلامیدیا هستید یا خیر، انجام آزمایش است.
در چه صورت باید آزمایش کلامیدیا بدهیم؟
اگر ۲۴ ساله یا کمتر هستید و رابطه جنسی دارید، باید آزمایش کلامیدیا بدهید. کلامیدیا در زنان بین ۱۵ تا ۲۴ سال شایع‌تر است. همچنین اگر پس از نتیجه منفی آزمایش، علائمی داشتید یا اگر شریک جنسی شما کلامیدیا دارد نیز باید تحت آزمایش قرار بگیرید.
اگر بیش از ۲۴ سال سن دارید، باید آزمایش دهید اگر در سال گذشته یا از آخرین آزمایش خود:
- شریک جنسی جدیدی داشته‌اید
- اگر شریک جنسیتان به شما بگوید که کلامیدیا دارد
- در گذشته کلامیدیا یا عفونت مقاربتی دیگری داشته‌اید
- در حین رابطه جنسی از کاندوم استفاده نکرده اید و در رابطه‌ای هستید که تک‌همسری نیست، به این معنی که شما یا همسرتان با افراد دیگری رابطه جنسی دارید.
همچنین اگر باردار هستید یا علائم کلامیدیا دارید، نیاز به آزمایش دارید.
Photo by Pavel Danilyuk from Pexels
نحوه‌ی تشخیص کلامیدیا چیست؟
دو روش وجود دارد که پزشک از طریق آنها عفونت کلامیدیا را آزمایش می‌کند:
- یک آزمایش ادرار: این رایج‌ترین روش است.
- یک آزمایش سوآب: در این روش پزشک برای گرفتن نمونه مایع از یک محل عفونی (واژن، دهانه رحم، راست روده یا گلو) از یک گلوله‌ی پنبه‌ای استفاده می کند. سپس نمونه را برای آزمایش کلامیدیا مورد استفاده قرار می‌دهد.
تست پاپ اسمیر (Pap test) برای تشخیص کلامیدیا استفاده نمی‌شود.
روش درمان کلامیدیا چیست؟
پزشک یا پرستار شما برای درمان کلامیدیا آنتی بیوتیک تجویز می کند. آنتی‌بیوتیک‌ها می توانند کلامیدیا را درمان کنند. اما نمی توانند آسیب دائمی وارد شده به بدن، از جمله زخم شدن اندام های تناسلی را برطرف کنند. به همین دلیل باید در اسرع وقت آزمایش داده و آنتی بیوتیک مصرف کنید.
برای اثربخشی آنتی بیوتیک ها، باید تمام آنتی بیوتیک هایی که پزشک به شما می‌دهد را تمام کنید، حتی اگر علائم‌تان از بین بروند. آنتی‌بیوتیک‌های خود را ناقص مصرف نکنید. اگر علائم‌تان پس از درمان از بین نرفت، به پزشک یا پرستار خود مراجعه کنید.
اگر باردار هستید به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک می‌تواند آنتی‌بیوتیک‌هایی را به شما بدهد که مصرف آنها در دوران بارداری بی‌خطر است.
اگر کلامیدیا درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
کلامیدیای درمان‌نشده می‌تواند باعث مشکلات جدی در سلامتی زنان شود، از جمله:
- بیماری التهابی لگن یا PID (مخفف Pelvic inflammatory disease): یک عفونت اندام‌های تناسلی زنان است که می‌تواند منجر به درد مزمن لگن، مشکلات بارداری و ناباروری شود. کلامیدیای درمان‌نشده یکی از علل شایع PID است. حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از زنان مبتلا به کلامیدیای درمان‌نشده به بیماری التهابی لگن مبتلا می‌شوند.
- افزایش خطر ابتلا به HIV (ویروسی که باعث ایدز می‌شود) از طریق فعالیت جنسی
اگر کلامیدیا دارم چه کارهایی باید انجام دهم؟
درمان کلامیدیا آسان است. اما باید در اسرع وقت مورد آزمایش و درمان قرار بگیرید.
اگر کلامیدیا دارید:
- در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. آنتی‌بیوتیک‌ها کلامیدیا را درمان می‌کنند، اما آسیب‌های دائمی به اندام‌های تناسلی را برطرف نمی‌کنند.
- تمام داروهای خود را مصرف کنید. حتی اگر علائم‌تان از بین رفتند، باید تمام آنتی‌بیوتیک‌ها را تمام کنید.
- به شریک جنسی خود بگویید تا مورد آزمایش و درمان قرار گیرد. اگر آزمایش و درمان نشود، ممکن است دوباره به کلامیدیا مبتلا شوید.
- تا زمانی که شما و شریک زندگیتان درمان نشده‌اید از تماس جنسی خودداری کنید. حتی پس از اتمام آنتی‌بیوتیک‌ها، اگر با کسی که کلامیدیا دارد رابطه جنسی داشته باشید ممکن است دوباره به کلامیدیا مبتلا شوید.
- اگر علائمی دارید که در عرض چند روز پس از اتمام آنتی‌بیوتیک‌ها از بین نرفته‌اند، دوباره به پزشک خود مراجعه کنید.
کلامیدیا چه تاثیری بر بارداری دارد؟
برای زنان باردار، کلامیدیا ممکن است منجر به زایمان زودرس شود. تولد زودرس شایع‌ترین علت مرگ نوزاد است و می‌تواند منجر به مشکلات درازمدت در سلامت و رشد کودکان شود.
نوزادانی که از مادران مبتلا به کلامیدیا به دنیا می‌آیند ممکن است موارد زیر را داشته باشند:
- عفونت در چشم، که به ورم ملتحمه یا سرخ‌چشمی معروف است. علائم آن شامل ترشح از چشم‌ها و تورم در پلک‌ها است و اغلب در عرض دو هفته پس از تولد ظاهر می‌شوند.
- ذات‌الریه (Pneumonia). علائم آن شامل گرفتگی، سرفه و تنفس سریع یا سخت است، اگرچه این علائم همیشه وجود ندارند. این علائم اغلب یک تا سه ماه پس از تولد ظاهر می‌شوند.
چگونه می توانم از کلامیدیا جلوگیری کنم؟
بهترین راه برای پیشگیری از کلامیدیا یا هر بیماری مقاربتی دیگری، عدم داشتن رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی است.
اگر رابطه جنسی دارید، با اقدامات زیر خطر ابتلا به این عفونت‌های مقاربتی را کاهش دهید:
- از کاندوم استفاده کنید. کاندوم بهترین راه برای پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی هنگام رابطه جنسی است. از آنجایی که برای انتقال کلامیدیا نیازی به رابطه جنسی کامل نیست، حتماً قبل از رابطه از کاندوم استفاده کنید. سایر روش‌های پیشگیری از بارداری، مانند قرص‌های ضدبارداری، آمپول‌ها، ایمپلنت‌ها و دیافراگم، از شما در برابر بیماری‌های مقاربتی محافظت نمی‌کنند.
- مورد آزمایش قرار گیرید. مطمئن شوید که شما و همسرتان از نظر بیماری‌های مقاربتی آزمایش داده‌اید. قبل از رابطه جنسی درمورد نتایج آزمایش با یکدیگر صحبت کنید.
- به تک‌همسری وفادار باشید. داشتن رابطه جنسی فقط با یک فرد می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی را کاهش دهد.
- از دوش با فشار بالا برای ناحیه ی تناسلی استفاده نکنید. این کار برخی از باکتری‌های طبیعی واژن که از شما در برابر عفونت محافظت می‌کنند را از بی برده و ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی را افزایش دهد.
- از الکل یا مواد مخدر استفاده نکنید. نوشیدن بیش‌ازحد الکل یا استفاده از مواد مخدر رفتارهای پرخطر را افزایش داده و ممکن است شما را در معرض خطر تجاوز جنسی و عفونت‌های مقاربتی قرار دهد.
همه‌ی این مراحل زمانی که با هم استفاده شوند بهترین کارایی را دارند. هیچ مرحله ای نمی‌تواند شما را از انواع بیماری‌های مقاربتی محافظت کند.
ترجمه اختصاصی توسط مجله قرمز
منبع:
office on women’s health, Chlamydia, Page last updated: April 1, 2019