اختلال پرخوری رایج‌ترین نوع اختلال خوردن است. افراد مبتلا به این اختلال در اغلب اوقات احساس می‌کنند که کنترلی روی غذا خوردنان ندارند و مقدار زیادی غذا را یکجا می‌خورند (پرخوری). برخلاف سایر اختلالات خوردن، افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، غذا را قی کردن بیرون نمی‌آورند یا زیاد ورزش نمی‌کنند. اختلال پرخوری یک مشکل جدی برای سلامتی است، اما افراد مبتلا به آن می‌توانند با درمان بهتر شوند.
اختلال پرخوری چیست؟
اختلال پرخوری (binge eating disorder) نوعی اختلال در خوردن است. اختلالات خوردن از جمله مشکلات سلامت روان هستند که باعث بروز رفتارهای غذایی افراطی و خطرناک می‌شوند. این رفتارهای غذایی افراطی باعث ایجاد سایر مشکلات جدی در سلامتی و حتی گاهی اوقات مرگ می‌شود. برخی از اختلالات خوردن نیز همراه با ورزش شدید است.
طبق گفته انجمن روانپزشکی آمریکا، زنان مبتلا به این اختلال احساس می‌کنند که کنترلی روی غذایی که می‌خورند ندارند و حداقل یک بار در هفته و به مدت حداقل سه ماه بیش از حد (پرخوری) غذا می‌خورند.
زنان مبتلا به این اختلال در هنگام پرخوری، معمولاً سریع‌تر از حد معمول غذا می‌خورند، تا زمانی که احساس ناراحتی نمی‌کنند غذا می‌خورند، زمانی که از نظر جسمی گرسنه نیستند غذا می‌خورند و به دلیل پرخوری احساس خجالت، انزجار یا افسردگی می‌کنند. زنان مبتلا به این نوع اختلالات غذایی ممکن است دارای اضافه وزن یا چاقی باشند.
تفاوت بین اختلال پرخوری و سایر اختلالات خوردن چیست؟
زنان مبتلا به اختلالات خوردن، مانند اختلال پرخوری، پرخوری عصبی و بی‌اشتهایی عصبی، دارای یک بیماری روانی هستند که بر نحوه غذا خوردن و گاهی اوقات نحوه ورزش آن‌ها تأثیر می‌گذارد. این اختلالات غذایی سلامت آن‌ها را تهدید می‌کند.
بر خلاف افراد مبتلا به بی‌اشتهایی یا پرخوری عصبی، افراد مبتلا به اختلال پرخوری غذای خود با قی کردن بیرون نمی‌آورند، زیاد ورزش نمی کنند و یا گرسنه نمی‌مانند. افراد مبتلا به این اختلال اغلب اضافه وزن دارند یا چاق هستند. اما همه افراد مبتلا به آن اضافه وزن ندارند و اضافه وزن همیشه به این معنی نیست که شما دچار این اختلال هستید.
ممکن است در طول زندگی خود بیش از یک اختلال خوردن را تجربه کنید. صرف نظر از اینکه چه نوع اختلال غذایی‌ای دارید می‌توانید با درمان بهتر شوید.
Photo by furkanfdemir from Pexels
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به اختلال پرخوری هستند؟
این اختلال بیش از ۳ درصد از زنان ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بیش از نیمی از افراد مبتلا به اختلال پرخوری زن هستند.
این اختلال زنان را از هر نژاد و قومیتی تحت تاثیر قرار می‌دهد. این اختلال شایع‌ترین اختلال خوردن در میان زنان اسپانیایی‌تبار، آسیایی-آمریکایی و آفریقایی-آمریکایی است.
برخی از زنان ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال پرخوری باشند:
- زنان و دخترانی که اغلب رژیم می‌گیرند، ۱۲ برابر بیشتر از زنان و دخترانی که رژیم نمی‌گیرند، در معرض پرخوری قرار دارند.
- این اختلال زنان جوان و میانسال را بیشتر از زنان مسن تحت تأثیر قرار می‌دهد. به‌طور متوسط، زنان در اوایل تا اواسط ۲۰ سالگی به اختلال پرخوری مبتلا می‌شوند. اما اختلالات خوردن بیشتر در زنان مسن اتفاق می‌افتد. در یک مطالعه، ۱۳ درصد از زنان آمریکایی بالای ۵۰ سال دارای علائم اختلال خوردن بودند.
علائم این اختلال چیست؟
تشخیص اینکه آیا فردی دارای اختلال پرخوری است یا خیر، می‌تواند دشوار باشد. بسیاری از زنان مبتلا به این اختلال رفتار خود را به دلیل خجالت پنهان می‌کنند.
اگر در طول سه ماه گذشته حداقل یک بار در هفته پرخوری کرده باشید، ممکن است دچار اختلال پرخوری شده باشید. اختلال پرخوری به این معنی است که در حین پرخوری حداقل سه مورد از این علائم را دارید:
- غذا خوردن سریع‌تر از حد معمول
- خوردن تا زمانی که به‌طور نامناسبی سیر شوید
- خوردن مقدار زیادی غذا در زمانی که گرسنه نیستید
- تنها غذا خوردن به دلیل خجالت
- پس از خوردن احساس انزجار، افسردگی یا گناه دارید
ممکن است افراد مبتلا به این اختلال مشکلات روانی دیگری مانند افسردگی، اضطراب یا سوء مصرف مواد نیز داشته باشند.
چه چیزی باعث اختلال پرخوری می شود؟
محققان دقیقاً مطمئن نیستند که چه چیزی باعث این اختلال و سایر اختلالات خوردن می‌شود. اماآن‌ها فکر می‌کنند که اختلالات خوردن ممکن است به دلیل ترکیبی از بیولوژی و رویدادهای زندگی فرد اتفاق بیفتد. این ترکیب شامل داشتن ژن‌های خاص، بیولوژی فرد، تصویر بدنی و عزت نفس، تجربیات اجتماعی، سابقه سلامت خانواده و گاهی دیگر بیماری‌های سلامت روان است.
مطالعات نشان می‌دهد افراد مبتلا به اختلال پرخوری ممکن است از پرخوری به عنوان راهی برای مقابله با خشم، غم، کسالت، اضطراب یا استرس استفاده کنند.
محققان در حال مطالعه و بررسی این موضوع هستند که تغییر سطوح مواد شیمیایی مغز چگونه می‌تواند بر عادات غذایی تأثیر بگذارد. تصویربرداری عصبی، یا تصاویری از مغز، می‌تواند به درک بهتر این اختلال منجر شود.
Photo by bulut tuncay from Pexels
این اختلال چگونه بر سلامت زنان تأثیر می گذارد؟
بسیاری از زنان مبتلا به اختلال پرخوری، اما نه همه آن‌ها، دارای اضافه وزن یا چاقی هستند. چاقی خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌های جدی را افزایش می‌دهد:
- دیابت نوع ۲
- بیماری قلبی
- فشار خون بالا
- کلسترول بالا
- بیماری کیسه صفرا
- انواع خاصی از سرطان، از جمله سرطان سینه، آندومتر (نوعی سرطان رحم)، کولورکتال، کلیه، مری، پانکراس، تیروئید و کیسه صفرا.
- مشکلات مربوط به چرخه قاعدگی، از جمله جلوگیری از تخمک گذاری، که می‌تواند باردار شدن را دشوارتر کند.
افراد مبتلا به اختلال پرخوری اغلب دارای سایر بیماری‌های روانی جدی مانند افسردگی، اضطراب یا سوء مصرف مواد هستند. این مشکلات می‌تواند زندگی روزمره یک زن را به‌طور جدی تحت تاثیر قرار دهد اما قابل درمان است.
اختلال پرخوری چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک یا پرستار از شما سوالاتی درمورد علائم و سابقه پزشکی‌تان خواهد پرسید. صحبت با پزشک یا پرستار درمورد رفتارهای مخفیانه غذا خوردن ممکن است دشوار باشد. اما پزشکان و پرستاران می‌خواهند به شما کمک کنند تا سالم باشید. صادق بودن با پزشک یا پرستار درمورد رفتارهای غذایی خود راه خوبی برای درخواست کمک است.
ممکن است پزشک آزمایش‌های خون، ادرار یا سایر آزمایشات را برای بررسی سایر مشکلات سلامتی، مانند مشکلات قلبی یا بیماری کیسه صفرا، که می‌تواند ناشی از اختلال پرخوری باشد، تجویز کند.
این اختلال چگونه درمان می شود؟
ممکن است پزشک شما را به تیمی از پزشکان، متخصصان تغذیه و درمانگران ارجاع دهد تا برای کمک به بهبودی شما تلاش همه‌جانبه صورت بگیرد.
برنامه‌های درمانی می‌تواند شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:
- روان‌درمانی: گاهی اوقات به نام “صحبت‌درمانی” هم مطرح می‌شود. روان درمانی مشاوره‌ای است که به شما کمک می‌کند تا افکار یا رفتارهای مضرتان را تغییر دهید. این درمان ممکن است بر اهمیت صحبت کردن درمورد احساسات و تأثیر آن‌ها بر کاری که انجام می‌دهید تمرکز کند. به عنوان مثال، ممکن است درمورد اینکه چگونه استرس باعث ایجاد پرخوری می‌شود صحبت کنید.
شما می‌توانید به‌صورت انفرادی با یک درمانگر یا در یک گروه با افرادی که اختلال پرخوری دارند کار کنید.
- مشاوره تغذیه: یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما کمک کند تا به روشی سالم‌تر غذا بخورید.
- دارو: داروهایی مانند داروهای سرکوب‌کننده اشتها یا داروهای ضدافسردگی که توسط پزشک تجویز می‌شود. داروهای ضدافسردگی ممکن است به برخی از دختران و زنان مبتلا به این اختلال که دارای اضطراب یا افسردگی هم هستند کمک کند.
بیشتر دختران و زنان با درمان بهتر می‌شوند و می‌توانند دوباره به روش‌های سالم غذا بخورند. برخی از آن‌ها ممکن است پس از اولین درمان بهتر شوند. اما برخی دیگر ممکن است بعد از بهبودی، اختلالشان عود کند و نیاز به درمان مجدد داشته باشند.
Photo by bulut tuncay from Pexels
اختلال پرخوری چه تاثیری بر بارداری دارد؟
اختلال پرخوری می‌تواند مشکلاتی را برای باردار شدن و در دوران بارداری ایجاد کند. از طرفی خود بارداری هم می‌تواند باعث اختلال پرخوری شود.
چاقی باعث افزایش سطح هورمون استروژن در بدن می‌شود. سطوح بالاتر استروژن می‌تواند مانع از تخمک‌گذاری یا آزاد شدن تخمک از تخمدان شود. این موارد می‌تواند باردار شدن را دشوارتر کند. با این حال، اگر در حال حاضر نمی‌خواهید بچه دار شوید و رابطه جنسی دارید، باید از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده کنید.
اضافه وزن یا چاقی نیز ممکن است در دوران بارداری مشکلاتی را ایجاد کند. اضافه وزن و چاقی خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش می‌دهند:
- فشار خون بارداری و پره‌اکلامپسی ( preeclampsia: فشار خون بالا و مشکلات کلیوی در دوران بارداری): اگر کنترل نشود، هر دو مشکل می‌توانند سلامت مادر و نوزاد را تهدید کنند.
- دیابت بارداری (دیابتی که در دوران بارداری شروع می‌شود): اگر دیابت بارداری کنترل نشود، می‌تواند باعث افزای وزن جنین شود و این خطر نیاز به سزارین را افزایش می‌هد.
بارداری می‌تواند خطر ابتلا به اختلال پرخوری را در زنانی که در معرض خطر بیشتری برای اختلالات خوردن هستند، افزایش دهد. در یک مطالعه، تقریبا نیمی از زنان مبتلا به اختلال پرخوری در دوران بارداری به این بیماری مبتلا شدند. تحقیقات نشان می‌دهد که پرخوری در دوران بارداری ممکن است به دلایل زیر ایجاد شود:
- استرس زیاد در دوران بارداری
- افسردگی
- سابقه مصرف سیگار و الکل
- عدم حمایت اجتماعی
پس از بارداری، افسردگی پس از زایمان و وزن ناشی از بارداری نیز می‌توانند در زنان با سابقه پرخوری باعث اختلال پرخوری شود. زنان مبتلا به اختلال پرخوری قبل از بارداری اغلب در دوران بارداری وزن بیشتری نسبت به زنان بدون اختلالات خوردن اضافه می‌کنند. محققان فکر می کنند که افزایش وزن در دوران بارداری ممکن است باعث شود برخی از زنانی که قبل از بارداری دچار اختلال پرخوری بوده‌اند، در دوران بارداری پرخوری کنند.
اگر در گذشته اختلال خوردن داشتم، آیا می‌توانم باردار شوم؟
بله. زنانی که اختلال پرخوری‌شان بهبود یافته است، وزن مناسبی دارند و دوره‌های قاعدگی طبیعی دارند، شانس بیشتری برای باردار شدن و داشتن یک بارداری ایمن و سالم را دارند.
اگر در گذشته اختلالات غذایی داشته‌اید و در تلاش برای باردار شدن هستید، به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر برای درمان اختلال پرخوری دارویی مصرف کنم، آیا می توانم به نوزادم شیر بدهم؟
شاید. برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال پرخوری می‌توانند از شیر مادر عبور کنند. برخی از داروهای ضدافسردگی را می‌توان با خیال راحت در دوران شیردهی استفاده کرد.
با پزشک خود صحبت کنید تا بدانید چه دارویی برای شما بهتر عمل می‌کند. همچنین می‌توانید داروهای خود را در پایگاه داده LactMed وارد کنید تا از عبور دارو از شیر مادر و عوارض جانبی احتمالی آن برای نوزاد شیرخوار خود مطلع شوید.
ترجمه اختصاصی توسط مجله قرمز
منبع:
office on women’s health, Binge eating disorder, Page last updated: August 28, 2018