تریکوموناس واژینالیس یک یاخته است که باعث بروز یک بیماری مسری بسیار رایج جنسی (STD) به نام تریکومونیازیس می‌شود که توسط آلودگی با این انگل تک یاخته‌ای ایجاد می‌شود. اگر چه علائم این بیماری متفاوت است ولی بیشتر افرادی که این انگل را دارند نمی‌تواند بگویند که به این انگل مبتلا شده‌اند.
شیوع ابتلا به تریکوموناس واژینالیس به چه صورت است؟
تریکومونیازیس شایع‌ترین بیماری مقاربتی قابل درمان است. در ایالات متحده، حدود ۳٫۷ میلیون نفر این عفونترا دارند. با این حال، تنها حدود ۳۰ درصد دچار ابتلا به هر گونه علائم بیماری تریکومونیازیس می‌شوند. عفونت و آلودگی به این تک یاخته در زنان شایع‌تر از مردان است. زنان مسن‌تر احتمال بیشتری نسبت به زنان جوان دارند که با تریکوموناس واژینالیس آلوده شده باشند.
چگونه افراد به بیماری تریکومونیازیس مبتلا می‌شوند؟
انگل در هنگام رابطه جنسی از فرد آلوده به یک فرد سالم منتقل می‌شود. در زنان، بخشی اغلب آلوده از بدن دستگاه تناسلی زنان (شامل فرج، واژن، گردن رحم، یا پیشابراه) است. در مردان، بخشی از بدن که شایع‌ترین محل برای آلوده شدن با تریکوموناس واژینالیس است، آلت تناسلی (مجرای ادرار) است. در هنگام رابطه جنسی، انگل معمولاً از آلت تناسلی مرد گسترش به مهبل، یا از یک مهبل (واژن) به آلت تناسلی مرد منتقل می‌شود. همچنین این تک یاخته می‌تواند از مهبل (واژن) به مهبل (واژن) دیگر منتقل شود. آلوده شدن سایر اعضای بدن، مانند دست، دهان یا مقعد به این انگل شایع نیست. مشخص نیست که چرا برخی از مردم بعد از آلوده شدن دچار علائم بیماری می‌شوند در حالی که برخی دیگر این علائم را ندارند. احتمالاً این امر به عواملی مانند سن فرد و سلامت کلی بستگی دارد. افراد آلوده بدون علائم هنوز هم می‌توانند این عفونت را به دیگران منتقل کنند.
علائم و نشانه‌های ابتلا به این بیماری انگلی کدامند؟
حدود ۷۰ درصد از افراد آلوده به این انگل، هیچ علامت یا نشانه‌ای را ندارند. هنگامی که این بیماری سبب ایجاد علائم شد، این علائم ایجاد شده می‌توانند از سوزش خفیف تا به التهاب شدید متغیر باشد. برخی از افراد علائم را ۵ تا ۲۸ روز پس از عفونت دارند. افراد دیگر می‌توانند این نشانه‌ها را تا مدتها بعد نداشته باشند. همچنین علائم می‌تواند به سرعت ایجاد و از بین رود.
مردان مبتلا به بیماری تریکومونیازیس ممکن است متوجه:
خارش یا سوزش در بافت آلت؛
سوزاندن پس از ادرار کردن و یا انزال؛
ترشح از آلت تناسلی مرد شوند.
زنان مبتلا به بیماری تریکومونیازیس ممکن است متوجه:
خارش، سوزش، قرمزی و یا سوزش ناحیه تناسلی؛
احساس ناراحتی به هنگام ادرار کردن؛
تغییر در ترشحات واژن آنها (به عنوان مثال، ترشح نازک و یا افزایش حجم) که می‌تواند روشن، سفید، زرد رنگ یا سبز با بوی غیر معمول ماهی باشد؛
ابتلای به این تک یاخته می‌تواند باعث احساس ناخوشایند در هنگام رابطه جنسی شود. بدون درمان، این عفونت می‌تواند برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها در بدن انسان باقی بماند.
عوارض ناشی از ابتلای به این عفونت چیست؟
تریکومونازیس می‌تواند خطر ابتلا و یا گسترش دیگر عفونت‌های منتقله از راه جنسی را افزایش دهد. به عنوان مثال، این عارضه می‌تواند التهاب دستگاه تناسلی که باعث شود که می‌تواند سبب تسهیل در آلوده شدن به ویروس اچ آی وی، و یا به انتقال ویروس اچ آی وی را به یک شریک جنسی شود.
این بیماری چگونه بر زن باردار و جنین اش تأثیر می‌گذارد؟
زنان باردار مبتلای به انگل تریکوموناس واژینالیس احتمال بیشتری برای به دنیا آوردن زودتر نوزادان خود (زایمان زودرس) دارند. همچنین، نوزادان متولد شده از مادران آلوده به احتمال زیاد با یک وزن کم هنگام تولد (کمتر از ۵٫۵ پوند) مواجه می‌شوند.
تشخیص این بیماری به چه صورت است؟
این غیر ممکن است که تشخیص این بیماری تنها براساس علائم بالینی باشد. برای هم مردان و هم زنان، پزشک شما می‌تواند آنها را بررسی کرده و یک تست آزمایشگاهی را برای تشخیص ابتلای به این انگل درخواست کند.
درمان بیماری تریکومونیازیس به چه صورت است؟
این بیماری می‌تواند از طریق مصرف داروهای خوراکی (مانند مترونیدازول یا تینیدازول) درمان شود. مصرف این دارو برای زنان باردار خطری ندارد. مصرف الکل یا نوشیدنی‌های الکلی تا ۲۴ ساعت پس از مصرف این داروها توصیه نمی‌شود و باید از مصرف آنها اجتناب شود.
افرادی مبتلا شده به این بیماری که درمان شده‌اند دوباره می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. در حدود یک پنجم افراد دوباره در عرض ۳ ماه پس از دریافت درمان دوباره به این انگل آلوده شده‌اند. برای جلوگیری از آلودگی، مطمئن شوید که همه شرکای جنسی شما درمان این بیماری را گرفته‌اند. همچنین، به مدت ۷– ۱۰ روز پس از شما و شریک زندگی خود را تحت درمان قرار گرفته‌اند برای داشتن رابطه جنسی صبر کنید. اگر نشانه‌های شما بازگشته‌اند دوباره باید توسط پزشک بررسی شوید.
راه های پیشگیری از ابتلای به این تک یاخته چیست؟
تنها راه برای جلوگیری از بیماریهای مقاربتی نداشتن رابطه جنسی از طریق واژن، مقعد یا دهانی است.
اگر شما از نظر داشتن روابط جنسی فعال هستید، شما می‌توانید به موارد زیر را کاهش شانس ابتلا به تریکومونیازیس انجام دهید:
• در یک رابطه بلند مدت متقابل با یک شریک جنسی که آزمایش او در مورد آزمون STD منفی است، باشید.
• استفاده از کاندوم لاتکس در هر زمان که شما رابطه جنسی برقرار کردید. این می‌تواند شانس شما را از ابتلای به تریکومونیازیس کاهش دهد. اما انگل می‌تواند مناطق که توسط یک کاندوم پوشش داده نمی‌شود را آلوده کند چون کاندوم ممکن است به طور کامل شما را از ابتلای به تریکومونیازیس محافظت نکند.
• روش دیگر این است که در مورد خطر بالقوه از بیماریهای مقاربتی قبل از داشتن رابطه جنسی با شریک جدید جنسی صحبت کنید. به این ترتیب شما می‌توانید با انتخاب آگاهانه در مورد سطح خطر شما، رابطه جنسی ایمن‌تر و راحت‌تری را داشته باشید.
• اگر شما یا کسی که می‌شناسید دارای سوالی در مورد ابتلای به انگل تریکوموناس واژینالیس یا هر بیماری رایج جنسی دیگر است، با یک پزشک و یا با یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی در این زمینه صحبت کنید.