آزار فیزیکی کودکان در خانه تنها بدن آنها را سیاه و کبود نمیکند بلکه کبودی هایی نیز بر روی توانایی آنها برای واکنش دادن و ایفای رفتار مناسب و پسندیده در مدرسه و دیگر مکان ها بر جای میگذارد . این آزار باعث ایجاد مشکلات بسیار جدی بر نحوه ی تعامل آنها و همچنین مشارکت آنها در فعالیت های مختلف میشود.

رابطه ی بین توانایی برقراری ارتباط و تطبیق با قوانین و آزار فیزیکی کودکان

جیمی هانسن روانشناس دانشگاه پترزبورگ و همکارانش در تاریخ ۳ فوریه در مجله ی “روانشناسی  کودک و روان پزشکی ” گزارشی را مبنی بر آن که استفاده از روش های غیر متداول و عدم استفاده از روش های پایه تربیتی با بروز رفتار های ناپسند در آینده ی کودکان رابطه ی مستقیم دارد ، ارائه دادند. تجربیات وی نشان میدهد که کودکانی که به صورت فیزیکی مورد تنبیه قرار میگیرند در استفاده از روش های یادگیری که منجر به دریافت جایزه میشود حتی با وجود تلاش بسیار ، نسبت به کودکانی که مورد آزار فیزیکی قرار نگرفته اند ضعیف تر عمل میکنند.

ست پالاک ،روانشناس دانشگاه ویزکانزین-مادیسن بیان می کند که : ” کودکانی که مورد تنبیه فیزیکی قرار میگیرند در برقراری ارتباط و همچنین تطبیق با قوانین رفتاری جدید که از خارج از خانواده برای آنها تعیین شده است دچار شکست میشوند”. جوانانی که متحمل کتک خوردن ، تنبیه با وسایل فیزیکی مانند چوب ، میله و دیگر ضرب و جرح های بدنی میشوند دنیا را به نحوی میبینند که گویی بغل کردن ، تشویق کردن یا بروز هرگونه رفتار خوب و بخششانه به صورت یک عمل متناقض عرضه میشود و یا اصلا نباید صورت پذیرد. بنابراین این باور به عنوان یک برچسب به هر چیزی آنها از والدین خود و در محیط خانواده یاد گرفته اند میچسبد و باعث می شود تا دریافت یک جایزه و یا تشویق را امری بسیار نادر و غیر قابل پیش بینی ، و تنبیه را همیشگی بپندارند. کودکان با این زمینه و این باور به سبب احساس پوچی به سمت دعوا کردن با هم سالان خود در زمین بازی و یا خصومت ورزی به دبیران خود گرایش پیدا می کنند.

آزار کودکان سبب تخریب توانایی آنها در قبول کردن قوانین میشود

برای کاهش تنش در کودکان مورد اذیت قرار گرفته چه می توان کرد؟

پالاک همچنین می گوید که برای درمان این ضربه ی وارده بر کودکان باید سیستم آموزشی جدیدی برای کودکانی که مورد آزار فیزیکی قرار میگیرند بکار برده شود. مانند تمرین اینکه چگونه باید موقعیت های امن و نا ایمن را از هم تشخیص دهند و یا چگونه بر انگیختگی ناگهانی خود را کنترل نمایند. راه های درمانی کنونی تماما مبتنی بر درمان و ایجاد حس امنیت در کودکانی که مورد تنبیه قرار گرفته اند می باشد تا بتوانند اضطراب آنها را کاهش دهند.

در آخرین باری که اطلاعاتی درباره ی کودکانی که مورد آزار قرار گرفته شدند تهیه شد در سال ۲۰۱۵  بود که تعداد قربانیان پرونده های آزار بدنی به بیش از ۱۱۷٫۰۰۰ مورد در آمریکا می رسید.

کاترین هامفری روانشناس دانشگاه استنفورد می گوید ” روش جایزه دهی مستبدانه یکی از هزاران روش ممکن است تا بد رفتاری با کودکان به مشکلات بزرگتر رفتاری تبدیل گردد”. – وی در مطالعات جدید مشارکت نداشته است – همچنین هامفری اظهار دارد که تاثیر دیگر آزار فیزیکی بر کودکان باعث درهم گسیختگی در آنها و بالا رفتن سطح استرس اجتماعی آنها به علت باور بر محکوم بودن خود برای هرگونه رفتار بد بدون قصد از دیدگاه دیگران و عمدی تلقی کردن آن میباشد.

آزمایشی برای درک تفاوت های آنها در استفاده از روش یادگیری همراه با جایزه

تیم هانسن ۴۱ کودک مورد آزار قرار گرفته و ۴۰ کودک عادی را که در رنج سنی ۱۲-۱۷ سال قرار داشته اند را مورد برسی قرار داد.شرکت کنندگان در این آزمون از نژاد های مختلف و عموما از کسانی بودند که جزو قشر ضعیف و یا متوسط رو به ضعیف جامعه محسوب می شدند.در بین این جوانان هر یک موفقیت ها و هوش قابل مقایسه ای با دیگر اعضا داشت.

در یکی از این مطالعات از کودکان خواسته شد ضمن دیدن عکس یک توپ و یک بطری یکی از آنها را به منظور کسب امتیاز هایی که می توانستند با آن اسباب بازی معامله کنند را انتخاب کنند. کودکانیکه امتیاز بالاتری داشتند می توانستند از هر یک از اسباب بازی هایی که در آزمایشگاه بود که شامل یک ست کامل وسایل شیمی و مجموعه ای شب تاب از منظومه ی شمسی را انتخاب کنند. اما امتیازات کمتر باعث میشد که کودکان تنها حق انتخاب اسباب بازی های ساده تر مانند یک بشقاب پرنده و یا یک بسته مداد رنگی را داشته باشند.

در یک ست آزمایش ۱۰۰ تایی دانشمندان به طور رندم عکسی را انتخاب کردند که در ۸۰ درصد موارد انتخاب شده بود و عکس دیگر را که در ۲۰ درصد مابقی را به خود اختصاص داده بودند را رها کردند. در ست دوم آزمایش ۱۰۰ تایی آنها از عکس یک توپ پارچه ای و یک دکمه استفاده کردند و عکسی را به عنوان امتیاز برتر انتخاب کردند که در ۷۰ درصد موارد به طور شانسی انتخاب شده بود و عکسی را که ۳۰ درصد باقی را از انتخاب های رندمی به خود اختصاص داده بود را کنار گذاشتند.

هر دو گروه اکثرا عکس هایی با امتیاز بیشتر را برگزیدند که این نشان دهنده ی آن بود که توانایی هوشی و آموزشی آنها به یک میزان است . اما کودکانی که مورد آزار فیزیکی قرار گرفته بودند در مقابل کودکان دیگر عقب تر افتادند : آنها عکسی را که بیشتر جایزه دهنده بود را به طور میانگین ۱۳۱ بار به درستی از بین ۲۰۰ تلاش خود برگزیدند در حالیکه کودکانی که مورد آزار بدنی قرار نگرفته بودند ۱۵۴ بار از ۲۰۰ بار را به درستی عکس با امتیاز بیشتر را انتخاب کردند . با توجه به این آزمایش و برخی دیگر آزمایش های صورت گرفته پالاک ادعا میکند که عامل عقب نگهدارنده ی کودکانی که مورد آزار جسمی قرار دارند چیزی است که در خانه برای آنها اتفاق افتاده است.

منبع : https://www.sciencenews.org