در این مطلب از مجله قرمز، به بررسی زبان مردمان کشور هند می‌پردازیم. جالب است بدانید که بر خلاف تصور ما از هند، همه‌ی مردم این کشور به زبان هندی صحبت نمی کنند. ۲۲ زبان مختلف در کشور هند صحبت می‌شود که در استان های مختلف با یکدیگر متفاوت است. انگلیسی نیز به عنوان زبان دوم مردمان هند محسوب می‌شود. در انتهای این مطلب نیز مختصری در مورد زبان بدن مردم هندوستان حرف می‌زنیم. با ما همراه باشید تا در مورد زبان هندی‌ها بیشتر بدانید.
زبان مردم کشور هند
۲۲ زبان مختلف در سراسر کشور هند صحبت می‌شود: آسامی، بنگالی، بیدو، دوگری، گجراتی، هندی، کان نادا، کشمیری، کنکنی، ماتلی، مالایالام، منیپوری، مراتی، نپالی، اودیا، پنجابی، سانسکریت، سانتالی، سندی، تامیل، تلگو و اردو. از میان این زبان‌ها، زبان هندی به عنوان زبان رسمی مردمان هند از طرف دولت انتخاب شده است. بنابراین، زبان هندی، زبان همه‌ی مردم کشور هند نیست و تنها می‌توان گفت زبان رسمی این کشور است. در حقیقت کشور هندوستان یک کشور چند-زبانی به شمار می‌رود. زبان انگلیسی نیز بعد از زبان هندی به عنوان زبان فرعی محسوب می‌شود و رواج دارد.
البته هزاران زبان دیگر نیز در این کشور وجود دارد. برای مثال، می‌توان به تولو اشاره کرد که در برخی مکان‌های هند رواج دارد. طبق یک قانون سرانگشتی می‌توان گفت که هر ایالت یا استان در این کشور، زبان مربوط به خود را دارد و با زبان مردم استان های کناری، متفاوت است.
هندی، زبان حدود ۴۰% از مردمان این کشور است و به خصوص در شمال کشور هند و اطراف دهلی (پایتخت هندوستان) زبان محلی مردمان می‌باشد. بسیاری از مردم از نقاط دیگر هند که زبان محلیشان هندی نیست نیز به زبان هندی به عنوان زبان دوم، مسلط هستند. اما اکثریت افرادی که در استان های جنوبی و استان های شمال شرقی ساکنند، زبان هندی بلد نیستند و نمی‌فهمند.
تغییر دادن زبان از زبان محلی به زبان انگلیسی در حین صحبت کردن، آگهی‌های تلویزیونی، فیلم‌ها، پیام دادن به همدیگر و رادیو، امری رایج به خصوص در بین جوانان در کشور هند می‌باشد. البته میزان روان صحبت کردن زبان انگلیسی، بستگی به سن، میزان تحصیلات و شغل و محل زندگی دارد. در همه‌ی مدارس هندوستان، یادگیری زبان انگلیسی اجباری است. در شهرهای بزرگ و توریستی، ادارات دولتی، مراکز پلیس، به طور گسترده‌ای انگلیسی صحبت می‌شود. در کل می‌توان گفت که زبان انگلیسی، زبان دوم مردم هند است. سالیان درازی است که انگلیسی صحبت کردن در هندوستان رواج دارد. لهجه‌ی اغلب مردم هند در زبان انگلیسی، مشابه بریتانیایی‌هاست. جالب است بدانید که بیشترِ علامت‌هایی که در کشور هند دیده می‌شود، به دو زبان محلی و انگلیسی نوشته شده‌اند و برخی از آن‌ها حتی به سه زبان نوشته شده اند (زبان محلی، زبان هندی و زبان انگلیسی).
اگر قصد سفر به هند را دارید، خوب است مطالعه‌ای در مورد زبان در هر منطقه یا ایالت هند داشته باشید و اگر هم می‌خواهید برای ارتباط با مردمان آنجا از زبان انگلیسی بهره بگیرید، چند کلمه‌ای از زبان محلی ساکنان آن منطقه را نیز در بین سخنان خود استفاده کنید؛ زیرا مردمان هر منطقه نسبت به فرهنگ و زبان خود حس افتخار دارند و خوشحال می‌شوند که یک فرد غریبه، سعی در فراگیری زبان آن‌ها داشته باشد.
بسیاری از مردم کشور هند، از کلمه‌ی لطفاً در انگلیسی صحبت کردن خود استفاده نمی‌کنند (شبیه اسکاندیناوی ها). مثلاً می‌گویند: come here! (بیا اینجا!). این موضوع از نظر فرهنگ غربی بی‌ادبانه محسوب می‌شود اما هندی‌ها قصد بی ادبانه صحبت کردن با شما را ندارند و فقط از کلمه‌ی لطفاً در اغلب مکالمات خود استفاده نمی‌کنند. این بدان معنا نیست که بخواهند با شما بی ادبانه برخورد کنند.
شبکه‌های تلویزیونی هندی، برنامه های زیادی را به زبان انگلیسی بریتانیایی و یا انگلیسی آمریکایی پخش می‌کنند که تعداد این شبکه‌های انگلیسی زبان، از تعداد شبکه‌های هندوستان به زبان هندی نیز بیشتر می‌باشد. فیلم‌های زبان اصلی انگلیسی به طور زیاد در این کشور بر روی پرده‌ی سینما نشان داده می‌شود و زیرنویسی به زبان محلی هر استان نیز دارد.
لازم است اشاره کرد که هندوستان، مناطق بسیار کوچکی نیز دارد که مردم آنجا به زبان پرتغالی و یا فرانسوی صحبت می‌کنند و البته از نظر تعداد، بسیار اندکند.
زبان بدن مردمان هندی
زبان بدن در این کشور از اهمیت زیادی برخوردار است. ممکن است شما به عنوان یک فرد خارجی، از دیدن اشارات آن‌ها کمی دچار سردرگمی شوید. جالب است بدانید که هندی ها، برای کلمات بله، خیر و باشه، از زبان بدن مختلفی استفاده می‌کنند. اگر آن‌ها سرشان را به بالا و پایین حرکت دهند، منظورشان “بله” است و موافق هستند و تایید می‌کنند. همان طور که در بسیاری از نقاط جهان نیز این موضوع صادق است. اگر سر خود را به طرفین ببرند (از چپ به راست و به چپ)، منظورشان “نه” است و می‌خواهند عدم موافقت خود را ابراز کنند. اگر سر خود را به صورت کج تکان دهند و به سمت چپ و راست و عقب ببرند (مانند یک حالت ۸ انگلیسی) منظورشان این است که متوجه منظور شما شده اند. البته تفاوت هایی هم در قسمت های شمال هند با جنوب آن در به کار بردن این نشانه های بدنی وجود دارد. بهتر است از خود مردمان هر منطقه در این باره سوال کنید.
ترجمه ی اختصاصی مجله قرمز / با اندک تصرف و تلخیص
بر اساس مطلبی منتشر شده از منبع :wikitravel.org
آیا شما هم تا به حال به کشور هند سفر کرده‌اید؟ به نظر شما این کشور چگونه است؟ تجربیات خود را در قسمت نظرات با ما و خواننده‌های مجله قرمز در میان گذارید.