در این مطلب به اتفاق یکدیگر با موجود عجیب و غریب اما جالبی آشنا میشویم که حتی از هالک شگفتانگیز و سوپرمن هم مقاومتر به نظر میرسد و به همین راحتی جان به عزرائیل تقدیم نمیکند. اگر مایل به آشنایی با این موجود عجیب و غریب هستید پیشنهاد میکنیم که در ادامهی مطلب پیش رو با مجله قرمز همراه باشید.
این موجود عجیب و غریب که قصد سخن گفتن از آن را داریم، تاردیگرید (Tardigrade) نام دارد و با القابی نظیر خرس آبی، خرس فضایی و خوکچهی خزدار هم شناخته میشود (در این مطلب ما این موجود را به دلیل خصلتهای ویژهای که از آن برخوردار است، خرس فضایی مینامیم). خرس فضایی پیش از این به عنوان موجود سختجانی که از انعطافپذیری فراوان با شرایط محیط پیرامون خود برخوردار است شناخته میشد. حال پژوهشهای جدید نشان از آن دارد که این موجود عجیب و غریب حتی تحت بدترین شرایط محیطی نیز قادر به ادامهی زندگی خواهد بود و به این راحتی تسلیم مرگ نمیشود.
خرس فضایی، موجود عجیب و غریب فنا ناپذیر
یک خرس فضایی حتی پس از وقوع خطرناکترین بلاهای نجومی نظیر پیدایش ابرنواختر، انفجار پرتوهای گاما و برخوردهای بزرگ میان سیارات نیز قادر به ادامهی زندگی خواهد بود و از این رویدادها (و پیامدهای وحشتناکی که به همراه دارند) تاثیر نمیپذیرد. بر این اساس و بنابر نتایج پژوهش مذکور امکان ادامهی حیات این موجود عجیب و غریب در کائنات حداقل تا ۱۰ میلیارد سال دیگر تضمین شده است.
یکی از پژوهشگران دخیل در این پروژهی تحقیقاتی یعنی رافائل آلوز باتیستا (که از فیزیکدانان برجستهی دانشگاه آکسفورد انگلستان محسوب میشود) به این نکته اشاره کرده است که انسانها بدون بهرهگیری از تکنولوژیهای نوین برای محافظت از خود، گونهی بسیار حساسی روی زمین به شمار میروند که تغییرات محیط پیرامون تاثیر بسیار چشمگیری بر آنها دارد.
به عنوان مثال تاثیرات ناشی از انفجار پرتو گاما، که در نتیجهی متلاشی شدن ستارگان یا برخورد آنها به یکدیگر ایجاد میشود، بر روی انسان بسیار فاجعه بار است. چرا که در نتیجهی این فعل و انفعال لایهی اوزون از بین میرود و انسانها در مقابل حجم وسیعی از تشعشعات اتمی بدون محافظ و بیسرپناه خواهند ماند. حال آن که بر اساس نتایج پژوهش یاد شده، پیامدهای فاجعهبار پدیدههایی نظیر پیدایش ابر نواختر یا برخوردهای عظیم سیارهای هیچ تاثیری بر موجود عجیب و غریب مورد بحث ما یعنی خرس فضایی ندارد.
به این ترتیب با وجود از میان رفتن موجوداتی نظیر انسان و طیف گسترده ای از سایر ساکنان کرهی زمین، حیات روی سیارهی سبز به طور کامل از بین نخواهد رفت و تحقق این امر یعنی از بین رفتن کامل حیات به سختی قابل دستیابی خواهد بود. در این میان باتیستا نیز معتقد است که پس از نابودی انسان، حیات روی کرهی زمین همچنان ادامه خواهد یافت. چرا که گونههای جانوری متعددی در سیارهی ما وجود دارد که میتوانند خود را با شرایط دشوار محیط پیرامونشان تطبیق داده و به بقا ادامه دهند.
علاوه بر آن نتایج این پژوهش میتواند احتمال حیات موجودات سرسخت مشابه در سایر نقاط کائنات را نیز قوت ببخشد. موجوداتی همانند تاردیگریدها یا خرسهای فضایی که از این امکان برخوردارند تا تحت بدترین شرایط به زندگی ادامه داده و بقای خود را تضمین کنند.
قابلیتهای حیرتانگیز این موجود عجیب و غریب و نامیرا
به طور معمول اندازهی یک خرس دریایی متوسط تنها به سه دهم تا نیم میلیمتر میرسد و به همین دلیل با چشم غیر مسلح چندان قابل مشاهده نیست. اگرچه این موجود عجیب و غریب معمولا در آب زندگی میکند، اما تقریبا در هر نقطهای از کرهی زمین میتوان نمونهای از آن را یافت. از قلهی کوههای بلند و کمفشار گرفته تا اعماق دریا با فشار استخوان خردکنی که دارد و حتی در دهانهی آتشفشانهای خاموش. از جنگلهای گرمسیر بارانی تا سرزمینهای سردسیر قطبی که آب و هوای سردشان حتی ذرات رطوبت موجود در نفس را هم به یخ تبدیل میکند. حتی آزمایشهای انجام شده ثابت کردهاند که این موجود عجیب و غریب در شرایط خلا نیز قادر به ادامه دادن زندگی خواه بود.
قضیه هنگامی شگفتانگیزترمیشود که بدانیم یک تاردیگرید یا همان خرس فضایی میتواند بدون غذا خوردن تا مدت سی سال به زندگی ادامه دهد. در واقع خصلت انطباقپذیری این موجود عجیب و غریب با شرایط پیرامون به حدی است که میتواند رطوبت و انرژی بدن خود را تنها به منظور فعالیتهای مهمی نظیر تکثیر شدن ذخیره سازد و تا زمانی که میزان رطوبت بدنش به ۳ درصد میرسد زنده بماند.
اگر آموخته های درس فیزیک دبیرستان خود را هنوز در ذهن داشته باشید، حتما این نکته را به یاد دارید که رسیدن به دمایی زیر صفر مطلق یا همان صفر کلوین در شرایط معمول امری بسیار دشوار و حتی نزدیک به محال است. با این حال برای خرس فضایی هیچ امری محال نیست و این موجود عجیب و غریب حتی در دمایی نزدیک به صفر کلوین نیز قادر به ادامه دادن زندگی است. بنابر اطلاعات موجود خرسهای فضایی قادرند در محدودهی دمایی منفی ۲۷۲ درجهی سانتیگراد تا مثبت ۱۵۰ درجه ی سانتیگراد به زندگی ادامه دهند و خم به ابرو نیاورند. البته آنها در این شرایط برای مدت طولانی دوام نمیآورند و میزان بقای آنها بسیار کمتر از دمای معمول است.
تاریخچهی آشنایی با این موجود عجیب و غریب
با تمام این اوصاف خرس فضایی تاپیش از این موجود ناشناختهای محسوب نمیشد. در واقع سابقهی آشنایی با این موجود عجیب و غریب به بیش از دو قرن قبل باز میگردد. به سال ۱۷۷۳ میلادی که جانورشناس شهیر آلمانی یعنی یوهان گوییز برای نخستین بار موفق به کشف این گونهی جانوری جدید شد. اما خرسهای فضایی نام اصلی خود یعنی تاردیگرید (Tardigrade) را از لازارو اسپالانزانی به یادگار دارند. یک زیستشناس ایتالیایی که چیزی نزدیک به سه سال پس از کشف تاردیگریدها توسط گوییز، این نام را برای آنها برگزید. نامی که معنی آن عبارتی معادل رهرو آهسته است.
به هر حال در آیندهای دور یا نزدیک، و در زمانی که دیگر اثری از ما روی کرهی زمین یافت نمیشود، خرسهای فضایی همچنان به حیات خود روی کره ی خاکی ادامه خواهند داد و زندگی در کنار گونههای تازهای از موجودات را تجربه خواهند کرد.
منبع: یو اس ای تودی (همراه با ترجمه، تالیف و ویرایش اختصاصی نویسندگان و مترجمان مجله قرمز)
در صورت تمایل میتوانید با نظرات خود در بخش کامنت، ما را در بهبود کیفیت مطالب بخش علمی مجله قرمز یاری کنید.