در این مقاله به معرفی مختصر چند تکنیک موسیقی درمانی در حوزه ی گفتار درمانی می‌پردازیم. ابتدا اهداف درمانی مورد نظر در حیطه ی گفتاری، بررسی می‌شود و سپس ۸ تکنیک موسیقی درمانی معرفی می‌گردد.
موسیقی درمانی نورولوژیک (NMT)، یا به عبارت دیگر کاربرد موسیقی درمانی با استفاده از اصول اعصاب شناختی برای درمان بیماری های مرتبط با اعصاب، نقش مهمی را در بهبود و توانبخشی مهارت های ارتباطیِ کلامی و غیر کلامی ایفا می‌کند. انواع مختلف تکنیک موسیقی درمانی، به خصوص تکنیک های مورد استفاده در موسیقی درمانی نورولوژیک (NMT)، می‌تواند در بهبود ناهنجاری هایی مثل غیر سلیس حرف زدن، لکنت زبان، ایجاد صداهای ناهنجار، عدم قدرت تکلم، و ناهنجاری های مربوط به صوت، موثر باشد. ناهنجاری های صوتی، ممکن است منجر به بسیار بلند حرف زدن، به صورت زنگ دار صحبت کردن یا حرف زدنِ بی کیفیت، زیر و بمی صدا به طور غیر نرمال، ریتم ناصحیحِ صحبت کردن و کنترل های تنفسی نادرست گردد.
اهداف مورد نظر در زمینه ی حرف زدن و برقراری ارتباط، می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
صحبت کردن روان و سریع (با سرعت مناسب)، قدرت درک صحبت افراد، کنترل حرکتی و شمرده حرف زدن، گفتار هماهنگ و موزون، استفاده از اصوات گفتاری به صورت صحیح و در جای مناسب، قابل فهم بودن گفتار.
معرفی ۸ تکنیک موسیقی درمانی در زمینه ی گفتاری (کلامی)
در ادامه، ۸ تکنیک موسیقی درمانی برای رسیدن به اهداف مورد نظر در افرادی که از ناهنجاری های کلامی رنج می‌برند، معرفی شده است. این تکنیک ها، بر مبنای مقاله های اخیر در مورد موسیقی درمانی می‌باشند.
تکنیک موسیقی درمانی اوّل- درمان مشکل در زمینه ی زیر و بمی و ملودیک حرف زدن (MIT): این اولین تکنیک موسیقی درمانی که در این مقاله بررسی می‌شود، برای توانبخشی گفتاری در افرادی که دچار عدم تکلم هستند به کار می‌رود. تکنیک MIT از توانایی بالقوه ی بیمار برای آواز خواندن، استفاده می‌کند تا صحبت کردن داوطلبانه و خود به خود فرد را تسهیل کند. این کار از طریق ملودی های سرودی یا مخصوص آواز- که شبیه الگوهای صحبت کردن عادی هستند اما آهنگین نیز می‌باشند- انجام می‌شود.
تکنیک موسیقی درمانی دوّم- تحریک گفتار از طریق موسیقی (MUSTIM): در این تکنیک موسیقی درمانی، از وسایل و واسطه های موسیقایی مثل آهنگ ها، شعر ها، سرود ها و عبارات موسیقایی که حالات گفتاریِ صحیح و با قاعده را شبیه سازی می‌نماید، استفاده می‌شود. در این تکنیک از ابتدا یا انتهای متن آهنگ های آشنا، تداعی کلمات آشنا و هم آهنگ و دارای یک وزن، همچنین عبارات های موسیقایی استفاده می‌شود تا باعث برانگیختن فرد و انجام واکنش های گفتاری توسط فرد گردد و در واقع، مهارت بالقوه ی فرد در صحبت کردن را به بیرون بکشد.
تکنیک موسیقی درمانی سوّم- راهنمای صحبتِ ریتمیک (RSC): در این تکنیک موسیقی درمانی، از راهنما های ریتمیک یا آهنگین، برای کنترل آغازِ صحبت و همچنین سرعت ِحرف زدن، در حین انجام یک سری حرکات، استفاده می‌شود. موسیقی درمانگر می‌تواند دست بیمار، یا یک طبل یا مترونوم (وسیله ی شمارنده ی مرتبط با موسیقی) را گرفته، تا فرد را تحریک به صحبت کردن طبق الگوی مورد نظر کند و همچنین سرعت حرف زدن او را کنترل نماید. این تکنیک برای بیمارانی که از اختلال تکلم، روان و سلیس صحبت نکردن، عدم هماهنگی های حرکتی و سایر مشکلات مرتبط رنج می‌برند، می‌تواند مفید باشد.
تکنیک موسیقی درمانی چهارم-درمان زیر و بمیِ صوتی (VIT): در این تکنیک موسیقی درمانی، از عبارت های موزون، برای شبیه سازی قواعد حرف زدن و میزان زیر و بمی صدا برای صحبت کردن به طور نرمال استفاده می‌شود. این کار، با انجام تمرینات صوتی، که همه ی جنبه های کنترل صوت (شامل زیر و بمی و انعطاف صدا، کنترل تنفسی، کیفیت صدا و پویایی یا دینامیک صدا) را در بر می‌گیرد، صورت می‌پذیرد. برای مثال، می‌توان با آواز خوانی یک مقیاس ۵ نُتی، و به تدریج زیر یا بم کردن صوت، روی کودکانی که از گستره ی زیر و بمی محدود و غیر نرمال در هنگام صحبت کردن خود رنج می‌برند، تمرین ها را انجام داد. بعد ها می‌توان با افزودن عبارات بیشتر به این پنج نُت، این تمرین را گسترده تر کرد. مثلا جمله ی ” وقتِ بازیه!” را اضافه کرد.
تکنیک موسیقی درمانی پنجم- آواز خوانی با رویکرد درمانی (TS): این تکنیک موسیقی درمانی، در بر دارنده ی استفاده ی نامشخص از فعالیت آواز خوانی برای بهبود گفتاری، از جهت شمرده و سلیس صحبت کردن و رشد مهارت های زبانی و همچنین عملکردِ بهتر دستگاه تنفسی است. آواز خوانی با رویکرد درمانی (TS)، برای بهبود گستره ی متنوعی از اختلالات و بیماری های مرتبط با گفتار و نورولوژیک (اعصابی) به کار می‌رود.
تکنیک موسیقی درمانی ششم- تمرینات تنفسی و حرکت های دهانی (OMREX): در این تکنیک موسیقی درمانی، از ابزارآلات موسیقی و تمرینات – اکثرا نواختن سازهای بادی- برای تسهیل شمرده صحبت کردن و بهبود قدرت دستگاه تنفسی و در نتیجه عملکرد گفتاری، استفاده می‌شود. این تکنیک برای درمان اختلالات تکلم و گفتار موثر است.
تکنیک موسیقی درمانی هفتم- توسعه ی مهارت های گفتاری و زبانی به کمک موسیقی(DSLM): در این تکنیک موسیقی درمانی، از ابزارآلات موسیقایی مناسب و خلق تجربیات موسیقی برای بهبود گفتار و توسعه ی کلامی، از طریق آواز خواندن، سرود خوانی، نواختن ابزارآلات موسیقی و همچنین ترکیبی از موسیقی و گفتار و حرکت استفاده می‌شود.
تکنیک موسیقی درمانی هشتم-مهارت ارتباطیِ نمادین از طریق موسیقی (SYCOM): در این تکنیک موسیقی درمانی، از تمرینات اجرای موسیقی، از طریق بداهه گویی صوتی یا با یک ابزار موسیقی استفاده می‌شود تا رفتار های ارتباطی، عملکرد زبان، حالت مناسب بدن در هنگام صحبت و ارتباط عاطفی از طریق غیر زبانی را بهبود بخشد. این کار، از راه شبیه سازی ساختار های ارتباطی و الگوسازی برای داشتن یک رابطه ی اجتماعی و تعاملی صحیح به بهبود وضعیت بیماران کمک می‌کند.
ترجمه ی اختصاصی مجله ی قرمز از منبع : Music Handbook 2016
- برای بهبود محتوای سایت، نظرات خود را در قسمت زیر با ما در میان گذارید.