رینوفیما یک نوع اختلال پوستی است که طی آن بینی بزرگ، قرمز و با حالتی برآمده و غده‌ای شکل است. ممکن است بخشی از phytamous rosaceae باشد. علت دقیق رینوفیما مشخص نیست اما به عنوان زیر گونه شدید رزاسه تشریح می‌شود. این وضعیت به نحو چشمگیری در مردان شایعتر است بطوری که نسبت مردان مبتلا به زنان ۱۲ به ۱ تا ۳۰ به ۱ است. معمولا در مردان بین ۵۰ تا ۷۰ سال دیده می‌شود. چند بیمار نیز در سنین زیر ۳۰ سال گزارش شده‌اند که جوانترین آن فردی ۱۷ ساله بود. رینوفیما در نژاد قفقازی بیشتر دیده می‌شود.
Phytamous rosaceae به عنوان ضخیم شدگی و نامنظمی سطح غدد بینی، گونه، پیشانی، یک یا هر دو گوش و یا پلک‌ها است. چهار نوع بافت شناسی مجزا یا رینوفیما (تغییرات مرتبط با بینی) رخ می‌دهد که شامل غده‌ای، فیبروز، فیبروآنزیوماتوز و اکتینی است. وقتی این نابهنجاری‌ها در جاهای دیگر به جز بینی رخ دهد از اصطلاح اتوفیما (برای گوش)، گناتوفیما (برای گونه)، متوفیما (پیشانی) و بلفاروفیما (برای پلک) استفاده می‌شود.
در کل رزاسه یک بیماری پوستی التهابی مزمن شایع است. موجب قرمزی یا گر گرفتگی صورت بخصوص در قسمت گونه‌ها یا اطراف بینی می‌شود. دانه های کوچک پر شده با چرک به نام کورک هم معمولا به عنوان بخشی از این بیماری، روی پوست ظاهر می‌شوند.
تحقیقات کارشناسان جهانی روی رزاسه، چهار زیرگونه را مشخص کرد. زیر گونه‌ها معمولا از ملایم تا شدید رده بندی می‌شوند. داشتن بیش از یک زیرگونه برای یک شخص خاص، معمول نیست. رینوفیما به عنوان بخشی از زیر گونه ۳ رزاسه رده بندی می‌شود. این حالت به تدریج طی چند سال تشکیل می‌شود و این باور وجود دارد که در نتیجه درمان نشده رزاسه یا درمان ضعیف آن است. پیامد این وضعیت معمولا توده‌ای بزرگ روی نیمه پایین بینی است.
علل رینوفیما
هیچ علت شناخته شده‌ای برای رینوفیما وجود ندارد. در گذشته، تصور بر این بود که به علت استفاده از الکل است اما تحقیقات این ارتباط را نپذیرفته است.
عوامل خطر برای رینوفیما
عوامل خطر شامل سن و جنس است. رینوفیما بیش در مردان رخ می‌دهد. این وضعیت به تدریج پس از بروز مراحل اولیه رزاسه بوجود می‌آید که معمولا بین سنین ۲۵ و ۵۰ بروز می‌کند.
در صورت داشتن مشکلات زیر بیش از سایرین در معرض خطر رینوفیما هستید:
- پوست روشن
- پیشینه نژادی ایرلندی، انگلیسی، اسکاتلندی، اسکاندیناوی یا اروپای شرقی
- سابقه خانوادگی رزاسه
علائم رینوفیما
رینوفیما معمولا در موارد شدیدتر رزاسه رخ می‌دهد. ممکن است علائم زیر را در مراحل با شدت کمتر رزاسه ببینید یا متوجه زیرگونه‌هایی دیگر شوید که عبارتند از:
- گر گرفتگی صورت بطور اتفاقی
- نواحی قرمز، لکه‌ای در وسط صورت
- برآمدگی و جوش‌هایی که اغلب با آکنه اشتباه گرفته می‌شوند
- تلانجیکتاسیا که ورم عروق کوچک روی بینی و گونه است
- پوست بسیار حساس
- زخم شدن یا سوراخ شدن پوست
- رزاسه چشم که با احساس سوزش یا وجود شن در چشمها که اغلب همراه با ورم ملتحمه، قرمزی، التهاب چشم و بلفاریت یا التهاب پلک مشخص می‌شود.
علائم با پیشرفت رزاسه، بدتر می‌شود. بیشتر علائم با بروز رینوفیما بالا می‌رود. به عنوان مثال، بافت پیوندی و غدد چربی روی بینی افزایش می‌یابند. همچنین ممکن است متوجه تغییرات زیر روی بینی شوید:
- رشد تدریجی به صورت یک غده متورم
- غدد چربی زیاد
- بزرگ شدن حفرات بینی
- قرمزی رنگ پوست
- ضخیم شدن لایه‌های بیرونی پوست
- ظاهر براق، زرد و خشن
علائم رینوفیما در صورت درمان نشدن بدتر می‌شود. همچنین ممکن است بصورت چرخه‌ای بروز کند.
تشخیص رینوفیما
مراحل اولیه رینوفیما با آکنه و سایر مشکلات پوستی مشخص می‌شود. البته رینوفیما معمولا پس از اینکه رزاسه مشخص باشد، بوجود می‌آید. رینوفیما ویژگی‌های منحصر بفردی دارد. پزشکان معمولا آن را بدون آزمایش تشخیص می‌دهند. ممکن است قادر باشند براحتی با پرس و جود درباره سابقه پزشکی بیمار و انجام معاینه، آن را تشخیص دهند. ممکن است برای تشخیص نیازمند نمونه برداری باشیم بخصوص در موارد نادری که بیماری به درمان پاسخ نمی‌دهد.
درمان
رینوفیما را می‌توان با داروها یا جراحی درمان کرد. شما و پزشکتان باید با هم تصمیم بگیرید کدام گزینه درمانی برای شما از بهتر است.
دارو
معمولا وقتی رینوفیما پیشرفت می‌کند به داروها به خوبی پاسخ نمی‌دهد. داروها برای درمان موارد با شدت پایین و زیر گونه‌ها رزاسه موفق است. اینها عبارتند از:
- آنتی بیوتیک‌های خوراکی و موضعی برای کاهش التهاب و قرمزی مثل مترونیدازول، سولفاستامید، تتراسایکلین، اریترومایسین (اریترومایسین استئارات) و مینوسایکلین (مینوسین)
- داروهای موضعی که التهاب را کاهش می‌دهند مثل ترتینوئین (رتین-آ) و اسید آزلائیک (آزلکس)
- کپسولهای خوراکی که از تولید چربی توسط غدد پوستی جلوگیری می‌کنند مثل ایزوترتینوئین خوراکی
در بعضی موارد، استفاده از مرطوب کننده‌‌ها یا داروهایی که به پیشگیری از خشک شدن پوست یا چرب شدن آن، کمک می‌کنند، توصیه می‌شوند.
جراحی رینوفیما
جراحی متداولترین درمان رینوفیما است. بزرگ شدن رگهای خونی و رشد بافتها می‌تواند باعث بدشکلی شود. اگر ناحیه آسیب دیده حذف نشود، ممکن است بصورت دائم بماند. در بیشتر موارد درمان با جراحی ترجیح داده می‌شود. این روش موثرترین گزینه برای موفقیت طولانی مدت است.
روشهای جراحی ذکر شده در زیر معمولا برای بازگردان ظاهر بینی به وضعیت عادی استفاده می‌شوند:
- جراحی با تیغ جراحی که طی آن جراح بافت اضافی را بریده و جدا می‌کند
- لیزر دی اکسید کربن صاف کننده که با این روش زخمها سریعتر از روش جراحی با تیغ جراحی ترمیم می‌شوند.
- جراحی کرایوتراپی که با استفاده از دماهای بسیار پایین بافت غده‌ای فریز شده و برداشته می‌شود.
- درم ابریژن که از یک ابزار چرخنده برای برداشتن لایه‌های اضافی استفاده می‌شود.
جراح می‌تواند این تغییرات را ایجاد کند:
- بینی دفورمه شده را به شکل اولیه برگرداند
- بافت اضافی را بردارد
- عروقی خونی بزرگ شده را کوچک کند
- ظاهر آن را به لحاظ زیبایی بهتر کند
هر روش جراحی خطرات خودش را دارد بنابراین پزشک همه احتمالا ممکن را قبل از جراحی با فرد در میان می‌گذارد تا به آنها برای تصمیم گیری برای شیوه نوع جراحی، کمک کند. پزشکان معمولا ترکیب دو یا چند روش را توصیه می‌کنند.
چشم انداز درمان
علائم رینوفیما باعث ناراحتی و اضطراب برای برخی اشخاص می‌شود. در بعضی موارد، درمان جراحی می‌تواند ظاهر آن را بهتر کرده و به رفع اضطراب کمک کند. البته این وضعیت ممکن است چندی پس از درمان دوباره عود کند.
وقتی که رینوفیما تشخیص داده شودف باید دستورات پزشک انجام شود. افراد مبتلا به این بیماری در معرض خطر سرطان پوست در نواحی مبتلا هستند. شایعترین نوع سرطان در این موارد کارسینومای سلول پایه‌ای است. این بیماری بر ۵ درصد افراد مبتلا به رینوفیما رخ می‌دهد. برخی از کارشناسان هشدار می‌دهند که رینوفیما یک مشکل پوستی پیش سرطانی است.
درمان طبی اولیه با روشهای جراحی می‌تواند علائم را کاهش داده و از تغییر شکل دائم بینی جلوگیری کند. درمانی که در مراحل اولیه اننجام شود بهترین نتایج را به دنبال دارد. بسیاری از افراد از نظر احساس درونی و برخوردهای اجتماعی پس از درمان موثر، رضایت بالایی را اعلام می‌کنند.
پیشگیری از رینوفیما
هیچ روش شناخته شده‌ای برای پیشگیری از رینوفیما وجود ندارد. با این وجود بعضی از عوامل می‌تواند جریان خونه به سطح پو.ست را افزایش دهد و علائم رزاسه را تشدید کند. کارشناسن توصیه می‌کنند از عوامل تحریک کننده برای جلوگیری از التهاب، خودداری کنید:
- غذاها و نوشیدنی‌های داغ
- غذاهای پر ادویه
- الکل
- کافئین
- دمای خیلی بالا یا خیلی پایین
- قرار گرفتن در معرض آفتاب
- استرس و اضطراب
- ورزش شدید
کارشناسان مراقتهای روزمره پوستی زیر را برای افراد مبتلا به رزاسه با توجه به نوع زیرگونه، توصیه می‌کنند: اینها شامل موارد زیر هستند:
- استفاده مرتب از ضد آفتاب با حفاظت بالا
- مرطوب کننده مخصوص پوست حساس یا با حداقل مواد حساسیت زا
- مراقبت مناسب از چشم به هنگام نیاز از قطره‌های چشمی و تمیز کردن آن به شیوه درست
آموزش دادن به خود و دیگران در مورد علت رزاسه یا رینوفیما به رفع تصورات بد اجتماعی در مورد این بیماری کمک می‌کند. گروه‌ها و شبکه‌های حامی می‌تواند شما را با افراد دیگری که بیماری رزاسه دارند، مرتبط کنند. آنها اطلاعاتی در مورد مقابله با اثرات جسمانی و احساسی این اختلال به شما ارائه می دهند.
ترجمه اختصاصی توسط مجله قرمز
منابع