تخصص‌های پزشکی امروزه به‌اندازه‌ای گسترده و تخصصی‌تر شده‌اند که برای معرفی آن‌ها ساعت‌ها و جلدها کتاب نیاز باشد. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که مسئولان بهداشت و درمان کشور تنها پزشکان هستند و تخصص‌های پزشکی همین چند متخصص پزشکى است که به صورت روزمره مى بینیم می‌باشند.
تخصص‌های پزشکی
درحالی‌که برای رسیدن به سطح مطلوبی از سلامت در جامعه نیاز به گستره عظیمی از تخصص‌های پزشکی نیاز است که یک پزشک به‌تنهایی قادر به کسب آن‌ها نیست. ما در اینجا با برخی از این تخصص‌ها آشنا می‌شویم. شاید نام برخی از این تخصص‌ها را برای اولین بار باشد که می‌شنوید.
تکنسین اطلاعات سلامت
اطلاعات درمانی بیمار به‌عنوان پایه هر روند درمانی استفاده می‌شوند. هر بار که بیمار خدمات درمانی دریافت می‌کند، اطلاعات در پرونده درمانی بیمار ثبت می‌شود، که شامل سابقه پزشکی، اطلاعاتی در مورد علائم، نتایج آزمایش‌ها، تشخیص هاو درمان‌ها هست. تکنسین‌های اطلاعات سلامت این اطلاعات را مدیریت و تنظیم می‌کنند. و به‌صورت نزدیکی در کنار پزشکان، پرستاران و دیگر تخصص‌های پزشکی کار می‌کنند تا مطمئن شوند آن‌ها یک گزارش دقیق و کامل از اطلاعات درمانی بیمار تهیه می‌کنند.
اطلاعات پزشکی دقیق برای اهداف اداری و اجرایی، بیمه‌های شخص ثالث و محققان بسیار مهم هستند. تکنسین‌های اطلاعات سلامت به هر تشخیص و روندی که بیمار دریافت می‌کند یک کد ویژه اختصاص می‌دهند. و این اطلاعات برای پرداخت‌های دقیق بیمار استفاده می‌شود. به‌علاوه تکنسین‌های اطلاعات سلامت اطلاعات پزشکی را بررسی می‌کنند تا شیوع بیماری‌های خاص در جامعه را شناسایی کنند. این تحقیق می‌تواند برای اثبات درمان بیمار، مدیریت هزینه‌ها و تخصیص روند درمان جدید مورداستفاده قرار بگیرد.
برای خواندن و تفسیر اطلاعات پزشکی، تکنسین‌های اطلاعات سلامت باید یک دانش گسترده در واژگان پزشکی داشته باشند. دانشجویانی که قصد انتخاب این شغل رادارند ممکن است یک مدرک فناوری اطلاعات یا یک دوره فناوری اطلاعات سلامت را بگذرانند. افرادی که قصد ارتقا به سطوح بالاتر دارند باید مطالعات پیشرفته‌تر و همچنین یک دوره کارشناسی اطلاعات سلامتی در دانشگاه بگذرانند. سنجش مدرکی برای فارغ‌التحصیل شدن در رشته تکنسین اطلاعات سلامت موردنیاز است که RHIT نامید می‌شود. بسیاری از مؤسسات متمایل‌اند تا افرادی را استخدام کنند که دارای تخصص در مدرک خود می‌باشند.
بسیاری از تکنسین‌های اطلاعات سلامت در بیمارستان‌ها و خدمات درمانی طولانی‌مدت مشغول به کار هستند. مابقی در کلینیک‌های درمانی، سازمان‌های دولتی، شرکت‌های بیمه و مشاوران کار می‌کنند. به دلیل رشد روزافزون نیاز به خدمات درمانی، فناوری اطلاعات سلامت در کشور ایالات‌متحده به‌عنوان یکی از مشاغلی که به‌سرعت رشد کرده است شناخته می‌شود.
فناوری آزمایشگاه درمانی
زمینه فناوری آزمایشگاه درمانی شامل گستره عظیمی از علوم درمانی می‌شود. افرادی که آزمایش‌های پزشکی را انجام می‌دهند ممکن است دو مسیر شغلی را دنبال کنند. دانشمندان آزمایشگاه بالینی که فناوران پزشکی هم خوانده می‌شوند، نیازمند مدرک کارشناسی هستند. تکنسین‌های آزمایشگاه بالینی که با عنوان تکنسین‌های آزمایشگاه پزشکی هم شناخته می‌شوند ممکن است که با یک مدرک دستیاری مشغول به کار باشند. آن‌ها ممکن است دارای محدودیت‌های بیشتری در مسئولیت‌های خود هستند و تحت نظر یک متخصص کار می‌کنند. هر دو برنامه آموزشی نیازمند یک دوره کارآموزی در آزمایشگاه هست.
بر اساس جامعه آسیب‌شناسی بالینی آمریکا، متخصصین سلامت وظایف مختلف و متنوعی را انجام می‌دهند؛ از یک آزمایش ساده خون پیش از ازدواج تا آزمایش‌ها پیشرفته‌تر بیماری‌های گوناگون، مثلاً HIV، دیابت و سرطان. آن‌ها نمونه‌های خون انسانی و بافت‌های میکروسکوپی را ارزیابی می‌کنند تا به میکروارگانیسم‌هایی همچون باکتری‌ها، انگل‌ها و سلول‌های سرطانی پی ببرند.
همچنین آن‌ها خون افراد برای انتقال و تست خون برای مواد شیمیایی، مواد مخدر، داروها و دیگر مواد مورد آزمایش قرار می‌دهند. پزشکان بر روی اطلاعاتی که آن‌ها تهیه می‌کنند اطمینان می‌کنند تا به یک تشخیص درست و تنظیم برنامه درمانی دقیق برسند. علاوه بر این متخصصین آزمایشگاه نتایج آزمایش‌ها را مقایسه می‌کنند؛ روندهای آزمایشگاهی را پیشرفته‌تر کنند و راه‌هایی طراحی کنند تا نتایج دقیق‌تر و درست‌تری به آن‌ها بدهد. ممکن است آن‌ها در بخش‌های مختلف آزمایشگاه کار کنند یا در یک بخش خاص مثلاً ایمنی‌شناسی، میکروب‌شناسی یا زیست‌شناسی مولکولی مشغول به کار باشند.
در دوره کاری این افراد با ابزارهای ارزشمندی کار می‌کنند؛ شامل کامپیوترها ابزارهای بسیار دقیقی مثل میکروسکوپ‌های قدرتمند و شمارنده‌های سلول. بنابراین آن‌ها باید در کار کردن با ابزارها و وسایل الکترونیکی تخصص کافی را همچون دیگر علوم داشته باشند. کار کردن درزمینهٔ علوم آزمایشگاهی پزشکی نیازمند علوم آزمایشگاهی بالینی یا برنامه‌ی تکنسین‌های پزشکی هست. مدرک فناوری آزمایشگاه پزشکی و تکنسین‌ها در برخی کشورها و بخش برای مجوز کار موردنیاز است. به‌طور مثال ممکن است مدرک کارشناسی و یک آزمون برای گرفتن مجوز کار کافی باشد. برای مدرک موردنیاز بیشتر باید با مراجع ذی‌صلاح در ارتباط باشید.
پرستار
شغل پرستاری متنوع‌ترین زمینه شغلی در دنیای سلامت هست و دارای بیشترین تعداد افراد مشغول به کار هست. نزدیک ۶۰ درصد پرستاران در بیمارستان‌ها و دیگر مکان‌ها همچون اداره، کلینیک‌ها، آسایشگاه‌ها، منازل و شرکت‌های خصوصی مشغول به کار هستند. با توجه به محل ویژه‌کار آن‌ها می‌توانند دارای تخصص درزمینهٔ خاصی باشند؛ جراحی، روان‌درمانی، اطفال و سالمندان. پرستاران اغلب در تماس نزدیکی با بیماران قرار دارند و آموزش‌هایی را فراهم می‌کنند؛ مدیرت سلامتی و وضعیت، بیماران را ازنظر عاطفی پوشش می‌دهند، اطلاعات پذیرشی و درمانی بیمار را ثبت می‌کنند و فرآیندهای توان یابی را دنبال می‌کنند. در یک مقیاس بزرگ‌تر آن‌ها می‌توانند در صنایع و مدارس به‌عنوان خدمات اولیه درمانی حضورداشته باشند. علاوه بر این در بهداشت عمومی، آمارگیری اطلاعات سلامت و مراکز ایمن‌سازی به مدیریت نمونه‌های خونی یا نتایج تحقیقاتی می‌پردازند.
سه مسیر آموزشی ممکن منجر به شغل پرستاری می‌شود؛ یک دوره کارشناسی ۴ ساله، یک دوره ۲ تا سه‌ساله آموزشی یا یک دوره ۲ تا ۳ ساله در هنرستان آموزشی هست. درهرصورت بسیاری از پرستاران از دوره ۴ ساله کارشناسی جذب می‌شوند.دوره‌ها شامل هنرهای لیبرال، علوم رفتاری، علوم تجربی و پرستاری هست. همه برنامه‌ها نیازمند آموزش‌های عملی در مراکز درمانی می‌باشند.
برخی افراد در این زمینه شغل خود را به‌عنوان پرستار کمک آغاز می‌کنند و دوباره تحصیلات خود را در دوره‌های تخصصی‌تر ادامه می‌دهند. دیگر افراد ممکن است با مدارک پایین‌تر شغل خود را آغاز تند و در حال کار مدرک کارشناسی خود را نیز بگیرند.
پرستارانی که قصد ادامه مطالعات خود درزمینهٔ پرستاری در سطوح بالاتر را داشته باشند، می‌توانند به‌عنوان متخصصین بیهوشی مورد آموزش قرار بگیرند؛ پزشک ماما، پرستار متخصص بالینی و یا متخصص پرستاری دیگر بخش‌ها می‌باشند. کار کردن در بخش‌های آموزشی پرستاران نیز نیازمند آموزش‌های تخصصی بیشتری هست. دورنمای این شغل برای پرستارت به سایر خوب و مناسب هست. به‌خصوص در مدیریت کیس ها، اطلاعات پرستاری و مراقبت‌های در منزل.
سیتوتکنولوژیست
سیتوتکنولوژی به مطالعه آزمایشگاهی سلول‌ها گفته می‌شود. سیتوتکنولوژیست ها همراه پاتولوژیست‌ها درزمینهٔ شناسایی سرطان، عفونت‌ها و دیگر بیماری‌هایی که براثر تغییرات سلولی به وجود می‌آیند کار می‌کنند. این تخصص در ابتدا برای مطالعه تشخیص سرطان‌های گردنی استفاده می‌شدند. اما ازآنجایی‌که برای بررسی دیگر بخش‌های بدن نیز به شکل گسترده‌ای مورداستفاده قرار گفته است، ازجمله غدد، گره‌های لنفی، ارگان‌ها و حفرات بدن. علاوه بر مطالعه مستقیم میکروسکوپی، عملکرد سیتوتکنولوزیست ها هم امروزه شامل بررسی‌های مولکولی و شیمی ایمنی‌شناسی هست و اغلب ابزارهای پیچیده خودکار و وسایل کامپیوتری مورداستفاده قرار می‌گیرد.
کسی که درزمینهٔ سیتوتکنولوژی علاقه دارد باید بسیار باریک‌بین و مستقل باشد و باید میزان بالایی از حس مسئولیت‌پذیری را دارا باشد. او باید در تصمیم‌گیری‌ها باید به‌صورت آسوده انتخاب کند. آمادگی برای این زمینه نیازمند مدرک کارشناسی با گذراندن دوره‌هایی از آناتومی، شیمی، میکروبیولوژی، بافت‌شناسی و ریاضیات و آمار به‌علاوه آموزش‌های تخصصی آزمایشگاهی هست. علاوه به پایان رساندن این دوره با موفقیت فارغ‌التحصیلان برای گرفتن مجوز تخصص‌های پزشکی باید آزمون‌های ویژه‌ای را هم بگذرانند. افراد علاقه‌مند به همکاری در نظارت، مدیریت یا موقعیت آموزش باید دوره‌های آموزشی تخصصی به‌علاوه سه تا چهار سال سابقه کار داشته باشند.
متخصصین رادیولوژی
متخصصین رادیولوژی در شناسایی اختلالات پزشکی به‌وسیله‌ی تصویربرداری ایکس ری از بدن کمک می‌کنند. آن‌ها همچنین از سی‌تی‌اسکن و دیگر فناوری‌های تصویربرداری برای تهیه شرح‌حال بیمار و کمک به تشخیص بیماری استفاده می‌کنند. بر اساس فرایندهای اصولی ایمنی بیمار؛ آن‌ها باید بیمار را برای معاینه‌ی فیزیکی بیمار آماده کنند، بیمار را در موقعیت مناسبی قرار مستقر کنند و سپس دستگاه‌ها را در موقعیت مناسب با زاویه مناسب تنظیم نمایند. آن‌ها باید گیرنده تصویر را به‌درستی مستقر کنند تا تصویر مناسبی به دست بیاید. همچنین باید اطلاعات بیمار را نگهداری کرده و از دستگاه‌ها به‌درستی مراقبت کنند. متخصصان رادیولوژی باید خطرات رادیویی را به حداقل ممکن برسانند و این کار را با ابزارهای نگهدارندِ و پوشاننده مناسب انجام می‌دهند و دریافت کمترین میزان امواج رادیویی را غیرممکن می‌کنند. آن‌ها علامت‌ها خاصی را برای دیدن سطوح امواج رادیویی انتخاب می‌کنند و اطلاعات را ثبت می‌نمایند.
متخصصین رادیولوژی ممکن است در یک تکنیک خاص تصویربرداری تخصص داشته باشند مثلاً اندازه‌گیری چگالی استخوان، رادیوگرافی مداخله‌ای دستگاه گردش خون، تومور گرافی کامپیوتری، MRI، مدیریت کیفیت هسته‌ای.
اکثریت متخصصین رادیولوژی در بیمارستان‌ها کار می‌کنند اما ممکن است دفاتر پزشکان، مراکز تصویربرداری و مراکز درمانی سرپایی نیز مشغول به کار باشند. متخصصین رادیولوژی باید حداقل درجه دانشگاهی را کسب کرده باشند تا بتوانند مجوز تخصص‌های پزشکی دریافت کنند. درجات بالاتر برای موقعیت تدریس نیازمند است. کمیته بررسی آموزش متخصصین رادیولوژی بسیاری از آموزش‌های این زمینه را قابل اعتبار می‌شناسد . موسسه متخصصین رادیولوژی آمریکا یک آزمون ملی مدرک رادیولوژی را درزمینهٔ های مختلف تصویربرداری(CT, MRI, پزشکی هسته‌ای و …) برگزار می‌کند. مدرک ARRT برای استخدام در بسیاری از فرصت‌های شغلی رادیولوژی در ایلات متحده نیاز است. فرصت‌های شغلی در این زمینه از تخصص‌های پزشکی امروزه بسیار مناسب و خوب هست.
اگر این مقاله موردتوجه شما قرار گرفت می‌توانید مقالات مشابه را در بخش سلامت در مجله قرمز شاخه اصطلاحات پزشکی مطالعه کنید. انتقادات و پیشنهاد‌های خود را نیز در بخش نظرات با ما در بگذارید.
منبع: در تألیف این مقاله از کتاب Medical Terminology an illustrated guide استفاده‌شده است.(ترجمه تخصصی توسط مجله قرمز)
بسیار عالی و کاربری