آهنگ های چسبنده – وقتی که یک موسیقی به مغز شما می‌چسبد!

تقریبا همه ی ما تجربه ی آهنگ های چسبنده را داشته ایم؛ به طوری که قسمت کوچکی از یک آهنگ، برای یک مدت به مغزمان می‌چسبد و بارها و بارها رژه می‌رود! این مدت به یادآوری آهنگ های چسبنده، می‌تواند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد و گاهی برای چندین روز هم ادامه پیدا می‌کند! آهنگ مورد نظر با نگاه کردن به هر چیزی، برای شما یادآوری می‌شود گویی همه ی وسایل دور و بر شما، آن آهنگ را تداعی می‌کنند. این موضوع وقتی اذیت کننده می‌شود که آهنگی که به مغز شما چسبیده و از ذهنتان بیرون نمی‌رود، آهنگی باشد که شما دوست ندارید یا حتی از آن متنفرید و باز هم در مغزتان تکرار و تکرار می‌شود!

بررسی و تجزیه و تحلیل آهنگ های چسبنده!

اولین سوالی که در مورد آهنگ های چسبنده پیش می‌آید این است که: چرا مغز ما روی بعضی از آهنگ ها قفل می‌شود و گویی آهنگ مورد نظر به مغز ما می‌چسبد؟ گاهی اوقات، تکرار کردن یک آهنگ می‌تواند منجر به این مساله شود. اما صرفا تکرار یک آهنگ نمی‌تواند تنها دلیل این موضوع باشد. آیا بعضی از آهنگ ها دارای ساختاری هستند که باعث می‌شود به مغز ما بچسبند؟ آیا المان های خاصی در یک آهنگ وجود دارد که این مساله را باعث می‌شود؟ یا اینکه صرفا به متن آهنگ وابسته است؟

واقعیت این است که هنوز پاسخ دقیقی برای این سوال پیدا نشده است. مشاهدات حاکی از این است که این آهنگ های چسبنده، همه ی سبک های موسیقی را شامل شده و به سبک خاصی محدود نمی‌شوند. همچنین برخی از این آهنگ ها متن هم ندارند و موسیقی بی کلام هستند. در طی ۱۵۰ سال اخیر، نحوه ی گوش دادن ما به موسیقی تغییرات زیادی داشته است. در واقع از نیمه ی دوّم قرن ۱۹ ام و با اختراع و رواج وسایل ضبط موسیقی و رادیو ها، موسیقی جایگاه ویژه ای در زندگی ما پیدا کرد. در قرن بیستم وسایل ضبط صدا و گرامافون ها شیوع بیشتری پیدا کردند؛ سپس موسیقی به رادیو ها راه پیدا کرد، بعد از آن تقریبا همه ی اتومبیل ها دارای رادیو شدند و نوارها رواج پیدا کردند. سپس موسیقی به تلویزیون راه پیدا کرد و در نمایش ها رواج یافت. پس از آن، سر و کله ی دستگاه های پخش موسیقی مثل واکمن ها و سپس آی پاد ها پیدا شد. بنابراین انسان ها موسیقی را در صحنه های مختلفی از زندگی خود می‌شنوند و همواره در معرض موسیقی و آهنگ های مختلف قرار دارند.

 می توان قضیه ی آهنگ های چسبنده را این گونه توجیه کرد که مغز ما در زمان های بسیاری توسط موسیقی محاصره می‌شود و شاید این موضوع باعث شده است که در سایر زمان ها، مغز ما بعضی از موسیقی ها را برای خود تکرار کند. اما هنوز سوال اصلی به قوت خود باقی است: چرا مغز ما به بعضی از آهنگ ها می‌چسبد؟ ابتدا باید یادآور شد که مغز، هنوز یکی از پر رمز و راز ترین قسمت های بدن ما می‌باشد. ما مخلوقاتی هستیم که اجزاء زیادی در بدن ما به صورت تکراری عمل می‌کنند. قلب، یک مثال از این روند تکراری است که به طور ریتمیک و هماهنگ ضربان دارد. در صورتی که این ریتم به هم بخورد، کل بدن ما متوجه این موضوع می‌شود. شاید بتوان این موضوع را تعمیم داد و گفت زمانی که مغز ما متوجه ناهمگونی زیاد در آهنگ های گوش داده شده توسط ما شد، شروع به واکنش نسبت به این موضوع می‌کند و این واکنش را با تکرار کردن یک قسمت کوچک از یک آهنگ، نشان می‌دهد؛ یعنی همان موضوع آهنگ های چسبنده.  می‌توان گفت هر چیزی که به صورت روتین در بیاید و به طور پیوسته انجام شود، توسط مغز ما فهمیده می‌شود و در واقع به دام مغز می‌افتد. و عدم این روتین بودن، به واکنش مغز- در این مورد تکرار آهنگ- منجر می‌شود.

تجربه ی اختصاصی مجله قرمز از سایت Soundcalledmusic

• شما چه طور؟ آیا تا به حال تجربه ی آهنگ های چسبنده را داشته اید؟ در قسمت نظرات می‌توانید تجربیات و نظرات خود را با بقیه سهیم شوید.