اگر رابین ویلیامز در ماه اوت سال ۲۰۱۴ میلادی به زندگی خود خاتمه نمیداد، امروز جشن تولد ۶۶ سالگی خود را برگزار میکرد. البته اگر بیماریهای جسمی و روحی فراوانی که در سالهای پایانی عمر امانش را بریده بودند، این اجازه را به او میدادند. در رابطه با رابین ویلیامز تا کنون مطالب بسیاری نوشته و گفته شده است و ما قصد تکرار آنها را نداریم. در عوض مجله قرمز قصد دارد در سالروز تولد این کمدین دوستداشتنی، به بخشی از زندگی او بپردازد که تاکنون چندان مورد توجه هوادارانش قرار نگرفته بود.
به طور حتم بسیاری از علاقهمندان به سینما با فیلمها و سایر فعالیتهای حرفهای رابین ویلیامز در زمینهی استندآپ کمدی آشنایی دارند. اما آنچه که شاید بسیاری از هواداران ویلیامز در رابطه با او ندانند، این است که کمدین معروف هالیوود یک گیمر تمام عیار بود. از همین رو ما در مطلب امروز خود تنها روی همین بخش از زندگی رابین ویلیامز متمرکز خواهیم شد.
بازیهای مورد علاقهی رابین ویلیامز
از قرار معلوم کار ویلیامز با دنیای بازیهای کامپیوتری از طریق تجربهی بازیهای نخستین کنسول شرکت نینتندو یعنی NES آغاز شد. ابزاری که او توانست از طریق آن با یکی از محبوبترین بازیهای تمام عمر خود یعنی افسانهی زلدا (The Legend of Zelda) آشنا شود. پس از آن این کمدین شناخته شده تا پایان عمر خود در قامت یکی از هواداران پر و پاقرص مجموعه بازیهای زلدا و همچنین کنسولهای انحصاری شرکت نینتندو باقی ماند.
اما علاقهی رابین ویلیامز به بازیهای کامپیوتری تنها به مجموعه بازیهای زلدا محدود نشد و به تدریج عناوین مختلفی از سبکهای گوناگون را در بر گرفت. به عنوان مثال او عناوین استراتژی ساخته شده در سری Warcraft را بسیار دوست داشت و پس از مدتی به یکی از خورههای بازی نقشآفرینی کلان آنلاین World of Warcraft تبدیل شد.
در کنار عناوین فوق تجربهی بازیهای سبک شوتر اول شخص نیز بسیار مورد توجه ویلیامز قرار داشت و او علاوه بر مجموعه بازیهای Half-Life نسخههای مختلف از سری Call of Duty را نیز بسیار بازی میکرد. در همین راستا رابین ویلیامز مجموعه بازیهای Call of Duty را به لحاظ اعتیادآور بودن گیمپلی آنها در مواردی به کوکائین سایبری تشبیه کرده است. امری که ریشه در اعتیاد مفرط او به کوکائین در دوران جوانی داشت.
متاسفانه زیادهروی این کمدین برجسته در مصرف الکل و مواد مخدر طی دورههای مختلف زندگی، در سالهای پایانی عمر بلای جان او شد و امراض روحی و جسمی فراوانی را برایش به ارمغان آورد. موضوعی که موجب شد بسیاری از هواداران ویلیامز پس از مرگ تلخ و تکاندهندهاش آرزو کنند که ای کاش اعتیاد سیری ناپذیر او تنها به انجام مفرط بازیهای کامپیوتری محدود باقی میماند.
البته این هنرپیشهی پر آوازه که موفقیتهایی نظیر کسب جایزهی اسکار برای ایفای نقش مکمل مرد در فیلم ویل هانتینگ خوب را در کارنامهی خود به ثبت رسانده است، توصیف دیگری نیز از مجموعه بازیهای Call of Duty دارد. به این ترتیب که او عناوین این مجموعه را بازیهایی تحقیرآمیز میخواند. به این دلیل که در بخش آنلاین و رقابتی این آثار، در پارهای اوقات حتی کودکان کم سن و سال هم میتوانستند او را شکست دهند!
بر اساس اعتراف پیترپن دنیای سینما، او هنگام انجام بازیهای شوتر آنلاین و تجربهی بخش رقابتی عناوینی نظیر Call of Duty یا Counter Strike با گیمرهای نوجوان به کریخوانی میپرداخت و حسابی سر به سر آنها میگذاشت. جالب اینجاست که بسیاری از آنها از این موضوع خبر نداشتند که در حال کلکل کردن با یکی از مشهورترین و شناخته شدهترین بازیگران سینما هستند.
یکی از دلایل کشش ویلیامز به بازیهای شوتر اول شخص نظامی، علاقهی وافر او به فیلمهای ساخته شده بر اساس رویدادهای جنگ جهانی دوم بود. بنابراین او در طول اوج دوران گیمری خود انتخابهای فراوانی را پیش روی خود میدید و میتوانست بیوقفه آنها را بازی کند. در واقع پیش از ساخته شدن زیر مجموعهی Modern Warfare از مجموعه بازیهای CoD، بیشتر آثار شوتر نظامی بر اساس رویدادهای جنگ جهانی دوم ساخته میشدند و از همین رو کیف ویلیامز همواره کوک بود. در این میان میزان علاقهی او به یکی از سکانسهای ماندگار فیلم نجات سرباز رایان موجب شده بود تا در بازیهایی نظیر بتلفیلد (نخستین عنوان از این مجموعه) همیشه در نقش تکتیرانداز ظاهر شود.
میزان علاقهی رابین ویلیامز به بازیهای کامپیوتری
شدت علاقهی کمدین مشهور هالیوود به بازیهای کامپیوتری به حدی بود که حتی نام فرزندان خود را نیز از میان شخصیتهای مشهور حاضر در این بازیها برگزید. در واقع میان سه فرزند ویلیامز، تنها نخستین فرزند او یعنی زاخاری است که نامش بر اساس قهرمانان شناخته شده در دنیای بازیهای کامپیوتری انتخاب نشده است. شاید به این دلیل که فعالیتهای ویلیامز به عنوان یک گیمر مشتاق، پس از تولد زاخاری بود که آغاز شد.
قضیهی نامگذاری تنها دختر رابین یعنی زلدا به این ترتیب است که اندکی پیش از تولد دختر ویلیامز، او کنسول NES را به خانه آورد و همراه با همسرش سخت تحت تاثیر بازی The Legend of Zelda قرار گرفت. از آنجا که بخش مهمی از اوقات فراغت ویلیامز و همسرش مارشا به انجام این بازی سپری میشد، زاخاری پیشنهاد داد که آنها نام زلدا را برای دخترشان انتخاب کنند. پیشنهادی که سخت مورد استقبال رابین و مارشا قرار گرفت و به این ترتیب نام پرنسس زلدا برای فرزند دوم ویلیامز برگزیده شد. پس از آن نیز چیزی شبیه به همین فرآیند برای فرزند سوم ویلیامز رخ داد و نام او بر اساس یکی از سه شخصیت اصلی حاضر در بازی Final Fight یعنی کودی (Cody) انتخاب شد.
در واقع شاید بتوان فرزندان رابین ویلیامز را جزو خوشبختترین کودکان دنیا دانست. چرا که برخلاف بسیاری از همسن و سالهایشان که به دلیل انجام بازیهای کامپیوتری مورد شماتت و تحقیر والدین خود قرار میگرفتند، این شانس را داشتند تا هنگام سپری کردن دوران کودکی خود، در کنار پدر و مادرشان به انجام بازیهای مورد علاقهی اعضای خانواده بپردازند. به عنوان مثال خانوادهی ویلیامز بازیهایی نظیر Golden Eye 007 را به شکل گروهی و همراه با یکدیگر روی کنسول Nintendo 64 بازی میکردند. کنسولی که آغازگر راه زلدا ویلیامز به عنوان یک گیمر مشتاق بود. بنابر گفتههای او، علاقهی پدرش به بازیهای کامپیوتری موجب شد تا از همان کودکی به سمت تجربهی بازیهای کامپیوتری کشیده شود و به تجربهی عناوینی نظیر تتریس و Super Smash Bros بپردازد.

برخلاف تصور عدهای از هنردوستان، نام زلدا ویلیامز از روی همسر اسکار فیتزجرالد یعنی زلدا سیر انتخاب نشده است. بلکه فرزند دوم رابین ویلیامز بر اساس بازی افسانهی زلدا و شخصیت پرنسس زلدا نامگذاری شده است.
در این میان شرکت نینتندو نیز از علاقهی زلدا و رابین ویلیامز به مجموعه بازیهای زلدا بسیار سود جست و از حضور آنها برای نمایشهای تبلیغاتی این مجموعه بهره گرفت. در واقع این پدر و دختر در نمایشهای مربوط به عناوینی نظیر Ocarina of Time و Skyward Sword از مجموعه بازیهای افسانهی زلدا حضور یافتند و حتی زلدا ویلیامز برای معرفی یکی از نسخههای Super Smash Bros اعضای نینتندو را در نمایشگاه سالانهی E3 نیز همراهی کرد.
تقدیر بازیسازان و بازیدوستان از رابین ویلیامز پس از مرگ او
مرگ ناگهانی و تلخ رابین ویلیامز علاوه بر دوستداران سینما، بازیدوستان را نیز بسیار تحت تاثیر قرار داد. تا جایی که آنها تصمیم گرفتند گیمر بودن ویلیامز را به گونهای شایسته مورد تقدیر قرار دهند. به همین منظور تنها مدت کوتاهی پس از مرگ رابین ویلیامز کمپین بزرگی توسط بازیدوستان شکل گرفت که در آن از شرکت Blizzard درخواست شده بود با توجه به محبوبیت بازی World of Warcraft در نزد این هنرپیشهی دوستداشتنی، شخصیتی اختصاصی را به یادبود او در این بازی پرطرفدار جای دهند. درخواستی که طی مدتی بسیار کوتاه بیش از یازده هزار گیمر آن را امضا کردند.

شخصیت رابین سرگرم کننده (Robin the Entertainer) به یاد رابین ویلیامز به بازی WoW اضافه شد. غول شوخ طبعی که در یکی از کافههای این بازی مردم را میخنداند. کاری که ویلیامز پیش از به شهرت رسیدن، آن را به عنوان یک استند آپ کمدین انجام میداد.
در این میان شرکت Blizzard نیز خیلی زود به درخواست گیمرها پاسخ گفت و به یاد رابین ویلیامز یک شخصیت جانبی غیر قابل بازی را به دنیای World of Warcraft اضافه کرد. با توجه به این که یکی از کارهای ماندگار رابین ویلیامز در عالم سینما نقشگویی او به جای غول چراغ جادو در انیمیشن علاالدین شرکت دیزنی بود، سازندگان بازی World of Warcraft یک غول بذلهگوی آبی رنگ را به یاد این هنرپیشهی فقید به این بازی محبوب آنلاین افزودند.
در مجموع میتوان رابین ویلیامز را یک گیمر واقعی لقب دادد. فردی که تجربهی گیمریاش تنها به انجام یک یا دو بازی خاص از یک سبک ویژه منحصر نشد و علاوه بر عناوین گوناگون، سبکهای متنوعی را هم در بر گرفت. در واقع او علاوه بر عناوین شوتر، اکشن ماجرایی، استراتژی و نقشآفرینی کلان آنلاین (که در این متن به آنها اشاره شد) به تجربهی بازیهای نقشآفرینی مبتنی بر قلم و کاغذ نیز علاقهی ویژهای داشت. علاقه ای که او را به سمت تجربهی عناوین متفاوتی نظیر Wizardry میکشاند. افزون بر آن تجربه ی آثار معما محوری نظیر مجموعه بازیهای Portal نیز از جمله فعالیتهای او در اوقات فراغت محسوب میشد.
به طور کل میتوان گفت که با مرگ رابین ویلیامز، علاوه بر دوستداران سینما، گیمرهای حرفهای نیز یکی از بهترین همراهان خود را از دست دادند.
این مطلب به شکل اختصاصی توسط نویسندگان مجله قرمز تهیه شده است.
در صورت تمایل میتوانید با نظرات خود در بخش کامنت، ما را در بهبود کیفیت مطالب بخش بازی مجله قرمز یاری کنید.