تحقیقات جدید نشان از آن دارد که جانوران میانه اندام از سرعت بیشتری نسبت به سایر موجودات برخوردارند و در مجموع اندازه‌ی بدن حیوانات تا حد مشخصی بر سرعت آن‌ها تاثیر گذار است. برای کسب آگاهی بیشتر در این زمینه و همچنین آشنایی مفصل‌تر با قابلیت‌های جسمانی جانوران میانه اندام، می‌توانید در ادامه ی مطلب پیش رو با مجله قرمز همراه باشید.

نتایج تحقیقات جدیدی که در زمینه‌ی رابطه‌ی موجود میان سرعت جانوران مختلف با اندازه‌ی کلی بدن آن‌ها صورت گرفته است، نشان از آن دارد که جانوران میانه اندام از سرعت بیشتری نسبت به جانوران بسیار بزرگ یا بسیار کوچک برخوردارند.

جانوران میانه اندام سریع‌ترین موجودات هستند

تا پیش از این، تئوری‌های موجود در زمینه‌ی میزان سرعت موجودات زنده، از ارتباط مستقیم سرعت حیوانات با اندازه‌ی بدن آن‌ها سخن می‌گفت. به این معنی که جانوران بزرگ‌تر، روی کاغذ، باید سریع‌تر از جانوران کوچک‌تر باشند. با این حال تحقیقات جدید صورت گرفته حکم به برتری جانوران میانه اندام از دیدگاه میزان سرعت می‌دهد. تحقیقاتی که روی ۴۷۴ گونه‌ی جانوری مختلف، از جانوران بسیار کوچکی نظیر کرم‌های پنیر اسپانیایی با وزن تقریبی ۳۰ میکروگرم گرفته تا جانوران غول پیکری نظیر وال آبی با وزنی بیش از ۱۰۸ تن، انجام شده و رابطه‌ی میان اندازه‌ی بدن آن‌ها و سرعتی که از آن برخوردارند را مورد بررسی قرار داده است. بر اساس نتایج این تحقیقات، جانوران میانه اندام، چه در هنگام دویدن، چه در هنگام پرواز و چه در هنگام شنا کردن، از سرعت بیشتری نسبت به سایر جانوران کوچک‌تر یا بزرگ‌تر دونده، پرنده و شناگر برخوردار هستند.

باید به این نکته اشاره کرد که نوع رابطه‌ی موجود میان اندازه‌ی جانوران زنده و سرعت آن‌ها، اکنون مدت‌ها است که ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است. جانوران بزرگ از پاها، بال‌ها یا باله‌های بزرگ‌تری برای دویدن، پریدن یا شنا کردن و جابجا شدن میان دو نقطه‌ی الف و ب برخوردارند. در واقع بهره‌مندی از بدن بزرگ‌تر موجب می‌شود که نرخ سوخت و ساز سلول‌های این موجودات و همچنین نرخ انقباض ناگهانی ماهیچه‌های آن‌ها هنگام انجام فعالیت‌های پرچالش بیشتر شود. عواملی که از دیدگاه تئوری، برتری محسوسی را به لحاظ برخورداری از سرعت بیشتر برای جانوران بزرگ جثه فراهم می‌آورد. پس چرا در عمل اتفاق دیگری رخ می‌دهد و به طور مثال سرعت جانوران غول پیکری همچون کل یالدار هیچ‌گاه از سرعت بسیاری از جانوران میانه اندام نظیر یوزپلنگ وحشی بیشتر نمی‌شود؟

این تناقض را می‌توان با توجه به عامل ایجاد یا شکست توضیح داد. این عامل، مدت زمانی است که طول می‌کشد تا شتاب یک موجود زنده به بالاترین میزان سرعتی که به لحاظ تئوری از آن برخوردار است برسد. اما نرخ سوخت و ساز بالا و اندازه‌ی بزرگ بدن یک موجود زنده، در عمل نوعی عامل محدود کننده به منظور رسیدن به هدف یاد شده به شمار می‌رود. به بیان ساده‌تر گرچه سلول‌های ماهیچه‌ای مبتنی بر نرخ بالاتر انقباضی موجب فراهم آوردن نیروی لازم برای رسیدن به سرعت و شتاب حداکثری می‌شوند، اما در عین حال این سلول‌های ماهیچه‌ای زودتر از حالت عادی خسته می‌شوند و از انجام کامل این هدف مهم باز می‌مانند.

در واقع هنگامی که یک موجود زنده بیش از حد بزرگ باشد، زمان بیشتری طول می‌کشد که به شتاب و سرعت لازم برای حرکت دست یابد و در این حد فاصل، سلول‌های مذکور انرژی خود را پیش از رسیدن به حداکثر سرعت از دست می‌دهند. اما جانوران میانه اندام به زمان کوتاه‌تری برای رسیدن به حداکثر سرعت خود نیاز دارند. حقیقتی که ثابت می‌کند چرا آن‌ها جانوران سریع‌تری نسبت به موجودات کوچک‌تر یا بزرگ‌تر از خود محسوب می‌شوند.

چرا خرد کردن پیاز موجب اشک ریختن ما می‌شود؟ برای یافتن پاسخ این پرسش می‌توانید به این مطلب مراجعه کنید.

منبع: ساینس نیوز (همراه با ترجمه، تالیف و ویرایش اختصاصی نویسندگان و مترجمان مجله قرمز)

در صورت تمایل می‌توانید با نظرات خود در بخش کامنت، ما را در بهبود کیفیت مطالب بخش علمی مجله قرمز یاری کنید.