کمبود منیزیم امری است که ممکن است انسان را در زندگی روزانه با مشکل مواجه کند. شما ممکن است مصرف منیزیم روزانه خود را، مثلاً در مقایسه با مصرف چربی یا قند و یا اگر کمبود ویتامین D دارید، به‌اندازه کافی در نظر نگرفته باشید. بااین‌حال، در حال حاضر حدود ۴۸ درصد از آمریکایی‌ها منیزیم کافی را دریافت نمی‌کنند و حتی اگر شما نیاز زیادی به این ماده معدنی نداشته باشید، ممکن است دچار کمبود منیزیم شوید. درحالی‌که منیزیم در حدود ۳۰۰ واکنش شیمیایی نقش مهمی را ایفا می‌کند. به خاطر همین شناخت علائم کمبود منیزیم امری ضروری است و ما در این مقاله به بررسی علائم کمبود این ماده معدنی می‌پردازیم.
علائم کلی کمبود منیزیم
پل م. کوتز، دکترا و مدیر ملی مؤسسات دفتر بهداشت و درمان مکمل‌های غذایی دراین‌باره می‌گوید: ” ما نمی‌توانیم درک درستی از آن داشته باشیم که آیا دچار کمبود این ماده ضروری هستیم یا نه چراکه علائم اولیه کمبود منیزیم تا حدودی مبهم هستند”. علائمی مانند تهوع، خستگی یا از دست دادن اشتها می‌تواند به‌راحتی مربوط به هر کمبود دیگر یا مشکل پزشکی آسیب‌رسان دیگری باشد. کوتز می‌گوید: “بهترین راه برای اطمینان از کافی بودن مصرف منیزیم این است که غذاهای متنوعی از غذاهای مغذی شامل دانه‌های غلات، حبوبات، آجیل، دانه‌ها و سبزی‌ها برگ سبز بخورید”. او می‌گوید، هنگامی‌که منابع طبیعی مصرف می‌کنید، نیازی به نگرانی در مورد مصرف مقدار زیادی منیزیم نیست؛ اما اگر از مکمل‌ها برای پاسخگویی به نیازهای روزانه خود استفاده کنید، ۳۲۰ میلی‌گرم در روز برای زنان سنین ۳۱ سال و بالاتر ۴۲۰ میلی‌گرم برای مردان در سنین مشابه می‌توانند بیش از آن مصرف کنند. از مکمل‌ها به میزان ۳۵۰ میلی‌گرم یا کمتر در روز استفاده کنید (و در مورد داروهای حاوی منیزیم، مانند بعضی از ملین‌ها مراقب باشید) که ممکن است عوارض جانبی ناخوشایند مانند اسهال، حالت تهوع و گرفتگی شکمی را به خاطر مصرف آن تجربه کنید. (مردان وزنان سنین ۱۹ تا ۳۰ هر دو نیاز به حدود ۱۰ میلی‌گرم کمتر در روز دارند. زنان باردار روزانه حدود ۴۰ میلی‌گرم بیشتر نیاز دارند).
گروه‌های خاصی از افراد به علت مشکلات پزشکی یا داروهایی که جذب طبیعی بدن و یا دفع منیزیم را تغییر می‌دهند، خطر ابتلا به کمبود منیزیم در آنها افزایش می‌یابد. افراد مبتلابه مشکلات دستگاه گوارش مثل بیماری کرون یا سلیاک ممکن است منیزیم را به‌طور مؤثر جذب نکنند، درحالی‌که افراد مبتلابه دیابت نوع ۲ دچار از دست دادن منیزیم بیشتری در ادرار می‌شوند. همان‌طور که می‌دانیم با افزایش سن ما جذب به‌طور طبیعی کاهش می‌یابد و دفع آن به‌طور طبیعی نیز افزایش می‌یابد. کوتز می‌گوید، بخش حیرت‌انگیز، درواقع آزمایش کمبود منیزیم است. “بیشترین مقدار منیزیم در بدن در داخل سلول‌ها یا در استخوان است، بنابراین اجرای آزمایش خون اطلاعات بسیار زیادی را ارائه نمی‌دهد.” یک پزشک که قصد دارد کمبود در یک مورد مشکوک به کمبود منیزیم را تشخیص دهد، ابتدا سعی می‌کند که میزان غذای دریافتی فرد را تعیین کند. آزمایش منیزیم در خون، بزاق، یا ادرار نیز می‌تواند به شما کمک کند تا یک اطلاع جزئی از ذخیره منیزیم در بدن خود داشته باشید؛ اما به دلیل این حدس و گمان، پزشک شما احتمالاً کند اگر شما در حال حاضر در معرض خطر بالای کمبود منیزیم نیستید، شمارا غربال نخواهد کرد. کوتز می‌گوید، درواقع مقداری طول می‌کشد تا فرد دچار کمبود منیزیم شود. مصرف منیزیم کم در مدت کوتاهی واقعاً به علائم کمبود این ماده منجر نمی‌شود، زیرا کلیه‌های ما در معرض کمبود منیزیم هستیم، به‌جای آن‌که از ادرار خارج کنند، از طریقی این ماده را در بدن نگه می‌دارند. بااین‌وجود، در طول دوره زمانی طولانی، کمبود منیزیم ممکن است منجر به عوارض جانبی ناخوشایند زیر شود:
کمبود منیزیم باعث می شود که فشار خون شما بالا رود
رژیم غذایی کم منیزیم می‌تواند به فشارخون بالا یا مستعد شدن برای ابتلا به فشارخون کمک کند، اما مکمل‌های منیزیم همیشه فشارخون را پایین نمی‌آورند. کوتز دراین‌باره می‌گوید: منیزیم ممکن است در چندین واکنش شیمیایی در بدن دخالت داشته باشد که فشارخون را تنظیم می‌کنند. او می‌گوید یک مثال، این است که به حفظ سطح مناسب پتاسیم و مواد معدنی کلیدی مانند کلسیم برای کنترل فشارخون در سلول‌های ما کمک می‌کند.
شما ممکن است احساس تنهایی کنید
کوتز می‌گوید، به علت نقش منیزیم در عملکرد عضلات و عصب، کمبود شدید این ماده می‌تواند باعث ایجاد احساس خجالت، خجالت‌زده شدن و یا حتی باعث گرفتگی عضلانی شود.
شما ممکن است در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان قرار بگیرید
بدست آوردن منیزیم کافی در رژیم غذایی شما به معنی افزایش تراکم استخوان است که نشانه خوبی برای پیشگیری از شکستگی و پوکی استخوان است. به نظر می رسد، این امر با توجه این نکته است که حدود ۶۰ درصد از کل منیزیم بدن شما در استخوان های شما ذخیره می شود. تحقیقات نشان می دهد که محرومیت شدید موش ها از مصرف منیزیم به ایجاد استخوان های شکننده در آنها منجر شده است و باعث کاهش رشد استخوان شده است و کمبود متوسط این ماده (در بیشتر افراد به افراد) هنوز هم منجر به از دست رفتن استخوان می شود.
ممکن است سردرد بیشتری داشته باشید
برخی شواهد وجود دارد که در بدن افرادی که از میگرن رنج می‌برند اغلب میزان ماده منیزیم کم است. کوتز می‌گوید که این کمبود ممکن است با مواد شیمیایی مختلف در مغز تداخل ایجاد کند و همچنین نوع فعالیتی از مغز را که منجر به میگرن می‌شود را تشویق کند. بااین‌حال شواهد پیچیده است به‌خصوص درزمانی که می‌گوید که مکمل‌ها منیزیم نمی‌توانند از بروز میگرن جلوگیری کنند.
منبع: prevention.com
این مقاله توسط مجله قرمز به صورت اختصاصی، ترجمه و تالیف شده است.