ریزش مو ناشی از شیمی درمانی یک عارضه جانبی مکرر از درمان سرطان است و برای بسیاری از بیماران نگرانی واقعی است.

عوامل شیمی درمانی به طور فعال سلولهای سرطانی را هدف می‌گیرند و آنها را می‌کشند از جمله در کسانی که تومور دارند. اما همانند یک تومور، فولیکول مو یک ساختار فعال با میزبانی سلول است که به میزان زیادی تقیسم می‌شوند تا سلول تولید کنند.

از آنجایی که بسیاری از داروهای شیمی درمانی به طور موثری برای از بین بردن تمام سلولهای در حال تقسیم طراحی شده‌اند، متاسفانه مو هم به عنوان یک سلول در حال تقسیم هدف گرفته می شود و همراه با سلولهای سرطانی از بین می‌رود.

در حالی که برخی از بیماران تصور می‌کنند که موهایشان را از دست می دهند تا از شیمی درمانی رنج ببرند، اکثر افراد پس از اینکه درمانشان به پایان رسید، می‌بینند که قفل رویش مو از روی سرشان برداشته شده و موهایشان رشد مجدد خود را از سر می‌گیرند.

ریزش مو ناشی از شیمی درمانی

سطح ریزش مو، یا آلوپسی ناشی از شیمی درمانی (CIA) بستگی به نوع سرطان، نوع دارو و دوز دارو و الگوی ریزش دارد. بسیاری از بیماران اولین موج ریزش مو را در عرض ۱ تا ۲ هفته پس از شروع درمان خود تجربه می‌کنند. مناطقی که در طول خواب بیشترین اصطکاک در آنها ایجاد می‌شود، مانند بالای سر و دو طرف بالای گوش، اغلب اولین بخشهایی هستند که ریزش مو در آنها بوجود می‌آید. با این حال، تعیین الگوی دقیق به موهای فرد بستگی دارد.

موهایی که به طور فعال در حال رشد هسند بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند اما چون رشد فولیکولهای مو می‌تواند به صورت تکه‌ای یا به صورت مساوی در سراسر پوست توزیع شود، متاسفانه غیر ممکن است که الگوی ریزش مو برای هر فرد مشخص شود.

ریزش مو بعد از ۳ ماه رفع می‌شود

رشد مجدد مو معمولا حدود ۱ تا ۳ ماه پس از پایان درمان شروع می‌شود. تا ۶۰ درصد از بیماران تغییر رنگ مو یا ساختار مو را در طی اولین رشد مو بصورت موهایی مجعد تجربه می کنند. با این حال این تغییرات موقت هستند و در نهایت مو به حالت طبیعی باز می‌گردد.

اثر ریزش مو

مو نقش مهمی در فرهنگ و ارتباطات اجتماعی دارد و به همین دلیل ریزش مو ناشی از شیمی درمانی در بالای لیست وقایع دردناک در بسیاری از بیماران تحت شیمی درمانی قرار می‌گیرد.

بعضی از بیماران حتی بخاطر ریزش موی ناشی از شیمی درمانی، درمان شیمیایی را انجام نمی‌دهند. درمان برای ریزش مو ناشی از شیمی درمانی در بهترین حالت، درمان تجربی است. خنک کردن پوست سر با بسته یخ یا کلاه‌های مخصوص برای اولین بار در دهه ۱۹۷۰ معرفی شد.

نظریه اصلی این درمان این است که خنک کردن، عروق خونی را که منتهی به فولیکول‌های مو هستند، محدود می‌کند. در برخی مطالعات میزان موفقیت تا ۵۰ درصد با این روش گزارش شده است، اما به طور مشخص نیازمند درمان‌های موثرتر است.

به دنبال داروهای جدید

در مورد چگونگی مصرف داروهای شیمی درمانی منجر به ریزش مو دانش بسیار کمی وجود دارد. اغلب اطلاعات در مورد سلولهای مو از تحقیقات در مورد موشها بدست آمده است.

محققان در دانشکده پزشکی در دانشگاه شیکاگو از تحقیقات موسسه ژنتیک برای مقایسه نشانه ژنتیکی بیماران سرطان سینه که ریزش مو ناشی از شیمی درمانی را تجربه کردند نسبت به آنهایی که این مورد را نداشتند، استفاده کردند.

آنها چند ژن منتخب را پیدا کردند که ممکن است در از بین بردن فولیکول‌های مو موثر باشد. یکی از اینها CACNB4 بخشی از یک کانال کلسیمی است که نقش مهمی در رشد سلول و خودکشی سلولی دارد. ژن دیگر BCL9 در یک زیرمجموعه از بیماران با ریزش مو ناشی از شیمی درمانی فعال بود و مشهور شده به این که نقش مهمی در رشد فولیکول مو دارد.

ترجمه و تالیف اختصاصی توسط مجله قرمز

منبع : medicalnewstoday